Şunu farkettim bugün, eğer ki çevrenizde ölen birisi varsa insan ölüme aslında çok yakın olduğunu farkediyor. Eğer yoksa sanki hiç ölmeyecekmişiz gibi yaşıuoruz. Ama var olduğunda korktuğumuz o ölüm kelimesini dahi kullanır oluyoruz cümlelerimizde. Hemde kolayca. Bu çok korkunç bir şey gibi gelebilir yaşamayanlara. Ama gayette olması gereken bu bence. Farklı açılardan bakabiliyor insan hayata. Zaman zaman seni bir konuda motive eden rahat olmanı sağlayan ölümü tatmış olman oluyor hatta.
