üstad bediüzzaman doğu cephesinde ruslara karşı hani şu dalga geçilen şakirtleriyle* beraber savaşırken, bazı şakirtlerinde endişe görür ve onlara yaptığı konuşmada şunu hatırlatır "...ve kardeşlerim ecel mukadderdir değişmez, o halde endişe edecek birşey yoktur, müsterih olunuz..."
diyorki; "ölüm anı kesindir asla değişmez, önden gitmek arkada kalmak ölüm anınızı etkilemeyecek, o sebeple endişe etmeyin siz mücadelenizi düşünün ölümü değil"
azıcık dişi ağırdığında yana yakıla doktora koşan, ilaca gömülen tiplerin böyle abidik gubidik çıkışlarıdır mı desem, sinir bozucu aforizmalarıdır mı desem, ne desem bilemediğimdir.
ölüm geç kalıyormuş, "amk eğer erken gelirse" ben beklerim sorun değil. gebermek isteyen kafasına bi el ateş etsin boş konuşana kadar.
bunu diyen kişinin yapacağı şey çok basit. ya en yakındaki camdan atlamak, ya su dolu küvete boğulana kadar kafasını sokmak, ya da mutfakta birkaç bıçak darbesi.
