insanların günlük yaşantılarında ara sıra akıllarına gelen ve tüm morali sıfıra çeken bir durumdur. genel olarak insanlar "göt korkusu" esnasında ölümü düşünürler.
ebedi hayatı arzu edip ölmeyi istemeyen ve bunun mümkün olabileceğini zanneden çok insan var. (bende dahil.)
son 2 - 3 yıldır neredeyse ayda bir kaç kere aklıma gelen duygu. her ne kadar mantığımız "nasıl olsa herkes ölecek, yalnız değilsin, korkunun ecele faydası yoktur, sen sadece anı yaşamaya bak, ölümü düşünmemeye çalış, bu hayat anca böyle güzel kılınabilir, hem milyarlarca yıldır tanrıya inanıyor insanlar, elbet vardır tanrı da öteki taraf da." dese de, duygularımız bize "nereye gideceğini bilmediğin bir yola sapmak sence de korkutucu değil mi, belki bir hiçsin bu dünyada, değersizsin, bir böcek kadar değersiz, insanların milyar yıldır inandığı tanrı belki yalandı, insanların yok olmaktan korktuğundan ötürü kendine inandırdığı bir hayali varlık sadece." der. buna inannmak istemeyiz, bir hiç olduğumuza inanmak istemeyiz, inanmayız da, bu dünyada her şey belirsizliklerle doludur, hiç kimse net olarak tanrı vardır ya da yoktur diyemez, fakat şundan hepimiz eminiz, ölüm belirsizlikten ibarettir, bilinmeyen bir yoldur, kimse geri dönmemiştir.
ve belirsizlik her zaman korkutucudur. olabildiğince ölümü düşünmemeye çalışmak ve duygularla değil mantıkla hareket etmek yerinde bir davranış olacaktır.
iyi bir şeydir. acılıdır tabii ki fakat aydınlanmak açısından önemlidir. hele ki bu çağda uğraşların insan ruhunu ve felsefeyi öldürdüğü ve her yerden dünyalık heveslerin insan zihnine zerk edildiği bir zaman diliminde soluklanıp da böyle bir gerçek üzerine tefekkür edebilmek çok önemli bir özelliktir.
ben kafamı yastığa koyduğum bir gece eğer ki bunu düşünmezsem, işte o zaman ölmüşüm demektir.
hayatınızda kötü giden ve kafanıza taktığınız şeyleri unutmanıza sebep olan şeydir. bir gün nasılsa öleceksek yaşamın her dakikasını doya doya geçirmemiz gerektiği hatırlatır.
her şeyin sonu var telkiniyle bünyenin her an hazır tutulması gereken durumdur.
kabullenmek gerekir, çünkü bir gün öleceğiz arkadaş! kafayı yeme aşamasına getirmeden, her an kabullenebilecek bir durumda olmalı ki, ölüm zamansız gelse dahi gam yemeyelim!
