Herkesin aklına illa ki gelendir.
Tabutun içinde taşınırken hayal edersin kendini. Sonra seni yavaşça mezara bırakırlar. Üzerine toprak atarlar. Peki sonra...
ölümü merak etsek de onu asla anlayamayız. belki de yaşarken hem onu korkunç bulmamız hem de onu anlama isteğimiz onun asla ulaşılamayacak olmasındandır.
Öleceğiniz günü bilseydiniz ne yapardınız, nasıl yaşardınız? Hayatınızı değiştirir miydiniz? Hayatımı değiştirirdim diyenler neden şimdi değiştirmiyorsunuz? Bir gün öleceksek, hiç var olmamış, doğmamış olacaksak bu kadar çaba, hırs, savaş, acı, katliam, rekabet neden? Bu hayata sadece bir kere geleceğinizin farkındasınız değil mi?
"ikinci hayatın tek bir hayatının olduğunu anladığında başlar."
"mal da yalan mülk de yalan gel biraz da sen oyalan."
