Hatırladım bu gece ama kendi adıma değil, sanki genç olduğum için ölemeyecekmişim gibi tövbe estağfurullah. Bir büyüğüm için geldi aklıma ve kalbimden nasıl bir parça koparırdı bu ölüm onu düşündüm. Allah korusun. Kötü şeyler getirmezdim hiç aklıma ama bu gece geldi niyeyse.
Bi kutuya sıkışmış gibi nefessiz kalmak. Ben ölümü ve sonrasını düşündüğümde böyle oluyorum. Onceden cok fena takıntı yapmistim bu yuzden uyuyamıyordum. Son zamanlarda iki üç gece de Bunu yaşadım ama ne fayda. bunu ibadete ve yönelmeye çevirmeyi bilmek lazım aslında.
Son 12 yıldır her gün düşündüğümdür. Ölüme kavuşacağım günü biraz korkarak biraz da hasretle bekliyorum. Ondan hem nefret ediyor hem de bütün varlığımla istiyorum. Beni benden çok seven ailem ve arkadaşlarım olmasa bu güne gelir miydim bilmiyorum.
Bu dünyada yaşamaktan öbür dünyada gazaptan korkuyorum. Evet anlayacağınız bencil ve korkağım.
ölümü hatırlamak gariptir. özellikle tanıdığınız ya da sevdiğiniz birinin cenazesindeyseniz. ölen birinin gelecek planlarını biliyorsanız ölümlü olduğunuz gerçeği daha bir sert vuruyor yüzünüze.
