Hatırladım bu gece ama kendi adıma değil, sanki genç olduğum için ölemeyecekmişim gibi tövbe estağfurullah. Bir büyüğüm için geldi aklıma ve kalbimden nasıl bir parça koparırdı bu ölüm onu düşündüm. Allah korusun. Kötü şeyler getirmezdim hiç aklıma ama bu gece geldi niyeyse.
Gerçeğe geri dönmek tir, hayatın tadını çıkarmak istiyorsan, saçma sapan boş şeyler için canını sıkıp başka insanları da üzüyor san, hatırlamak bir eksi değil artı dır. Seni hayata bağlar, mücadele ruhunu ortaya koymana yardımcı olur, kendin olduğunu kim olduğunu hatırlarsın, başkası gibi olmak için çaba sarf etmezsin, mutlu olmanın ve huzurun arayışı içine girersin, eskisi gibi üzülmezsin ölenlere kendinde öleceğini bilirsin ve en güzel etkisi hayatı ciddiye alırsın pozitif düşünürsün, hayat amacını ortaya çıkartmana yardımcı olur, iyi olanın da kötü olanında öleceğini bilirsin, o yüzden tek gerçeğin ölüm olduğunu unutma.
Son 12 yıldır her gün düşündüğümdür. Ölüme kavuşacağım günü biraz korkarak biraz da hasretle bekliyorum. Ondan hem nefret ediyor hem de bütün varlığımla istiyorum. Beni benden çok seven ailem ve arkadaşlarım olmasa bu güne gelir miydim bilmiyorum.
Bu dünyada yaşamaktan öbür dünyada gazaptan korkuyorum. Evet anlayacağınız bencil ve korkağım.
Bi kutuya sıkışmış gibi nefessiz kalmak. Ben ölümü ve sonrasını düşündüğümde böyle oluyorum. Onceden cok fena takıntı yapmistim bu yuzden uyuyamıyordum. Son zamanlarda iki üç gece de Bunu yaşadım ama ne fayda. bunu ibadete ve yönelmeye çevirmeyi bilmek lazım aslında.
