Bir an için soğuk topraklar altına gireceğimi düşünüyorum.
Öyle ya her fani gibi illa ki ölümü tadacağız.
SOnra ne olacak!
çok korkuyorum,korkmakla merak da ediyorum,neticede müttaki bir kul değilim,değiliz...
ne yapacağız bilmiyorum.
Bir küçücük kalp kırmanın anne babaya "öf" dahi demenin,en ufacık küfrün de sorguya dahil olduğu o sorgularda,ahirette ne yapacağız diyorum...
bir an için baya bi korkuyorum.
Sonra mı...
>Hiçbirşey,5 dakika sonra gene bilgisayar başında belki gene malayani işlerle meşgulum.
Çözüm nedir bilemedim.
an itibariyle sözlükteki kimsenin ölümü düşünmediği ya da akıllarına bile getirmek istemedikleri vakadır.
Zira herkes günahkar olduğu için Kabir azabından da haberdar olduğu için çok feci korkmakta.
Cok da dusunmemek daha dogrusu cok kafayi takmamak gerek. Zira sonrasi bunalima yol acabilir bu da sizin icin iyi olmayabilir. Madem bu dunyaya geldim bazi amaclari yerine getirmek icin ibadet gibi mesela, onlari yerine getirip iki dunya icinde faydali olacak isler yapayim derseniz bi nebze dunya daha yasanilir olur. Aksi taktirde zaten her sey bos. Bun hepimiz biliyoruz yalnizca idrak edemiyoruz. Cok takilmayalim efendim yoksa bugunu yasayamayiz. Tecrubeyle sabit.
ölüm öyle bir şey ki bu acı hayatın, her nefeste dakikalarınızı zehirleyen açmazların panzehiri sanki. bir bankta oturursun umutsuzca sonra diyorsun ki 70 yıllık ömür be, hemde mechul bir 70 yıl, abartılmış bir söylem... belki bir an sonra gireceksin oraya.
ölüm, hayatın boğucu havası içinde bir teneffüs alanı sanki. çünkü hayat gerçekten çatırdatıyor omuzlarımızı. öyle şeyler oluyor ki şaşıyorsun bazen, bazen Derdimi anlatacağım kimse de yok... Her gün itiş, kakış,kavga, bir şeyler kazanma hırsı, kaybedilenler, bir elveda demeyi bile çok görenler... gidenler, kansızlar... kanı beş para etmeyen insancıklar... Önce 'bütün kötülükler beni mi buluyor' diyorsun. Sonra alışıyorsun, alışıyorsun ama işte bu alışmayla birlikte de başka biri oluyorsun... Robot gibi oluyorsun, sanki sinirlerini alıyorlar. Ama hep de içine atıyorsun işte...atıyorsun taştığı yere kadar, sonra... bir tetikte bitiriyorsun kendi hikayeni...
ve bu kadar karmaşık hikayenin ortasında bir nokta gibisin. silik bir nokta...
biliyoruz ki her insan bir gün ölümü tadacak ve öbür aleme yanında kimi, neyi götürebilecek? hiçbir şeyi...
fani dünya da elimizde olanlar(para, ev, araba, maddi değeri olan her şey) yalan... unutmamak gerekiyor ki yaratılmış olma sebebimiz; sınavda oluyor olmamızdır. bunu bile bile allah yolunda ilerlemeyen o kadar insan var ki. (ben dahil)
allah tüm müslümanların yar ve yardımcısı olsun...
Sadece ibadet halletmiyor herşeyi...
Kul hakkı,komşu hakkı,dedikodular,küfürler,sapıklıklar,sırnaşmalar,yiyişmeler,kahkahalar,zalimlikler,yalanlar,iftiralar,tütün alkol esrarlar,torpiller,kavgalar,ispiyonlar...
Hepimizin hayatında bir nebze var bunlardan...
Bunlar ne olacak bilemiyorum.Bunlar
bir anda nereye gittiği bilinmeyen ruh gider,soğuk ve morarmış bir beden,habersiz duyamaz konuşamaz...
soğuyk topraklar altında böcekler yılanlar tarafından yenilmeye bırakılır.
Sonra....
Sonrası nedir bilinmez ama dünyada bu düüşünülünce iş içinden çıkılamaz hal alır.
Zira ne yaparsak yapalım kabirde Azap çekecekmişim gibi gelir.
Çünkü günah işlememek imkansızdır.Hele de gündelik düştüğümüz günahlar ama büyüklüğünün farkında olmadığımız günahlar.Ne mi?
iftira,Gıybet,yalan,hile,kumar,içki,sigara,israf,küfür,kalp kırmak,kavga münakaşa,
En ufağı bile ne büyük hgünah farkedilmez de:
-Alo aradım açmadın nerdeydin
-Şey bi iş vardı yaw...
Aile ile olan ilişkilerde çok çok büyük günahlarla yüklenmişizdir:
-Oğluuummm hadi kalk yemeğe
-Hayır bi dakka geliyorum
-Ama hadi oğlum
-Ya bi dakika
-hadi az kaldı bak iftara
-Ya kes bee öfff suusun beee ... Burada Kes be-öff-Yeter Gibi isyan kelimeleri ve sesi yükselterek konuşmak zaten bize belki de cehenneme gidebilmemiz için yeterli günahı yükler.
Bilemem işimiz çok zor...
harbiden de ölüm akla gelince herşey boş geliyo bu dünya bitecek sonra ebedi bir dünya başlayacak. 3-5 gün yaşamak için sonsuz bir dünyayı yakmanın çok boş olduğunu düşünüyorum. kendini büyük görenlere bu yüzden bi kızıyorum ki sonunda gireceğimiz bi adam boyu mezar değil mi diyorum(mezar dedim de aklıma geldi ben böceklerden yılanlardan solucanlardan çok korkuyom onu nasıl yapacaz bir de sonsuzluk deyince içim bi hal oluyo tüylerim ürperiyo boşlukta gibi hissediyorum kendimi).
esas olan ölüm korkusu mudur? yoksa hazırsız olmanın verdiği korku mudur? tek yapılması gereken hazır olmaktır aslında, ama dünyevi çarkın dişlileri arasında insan bir çok kez yapması gereken hazırlıklarını sonlara bırakıyor, yani yaşlılığında yapıyor hazırlığını, e tabi yarına çıkacağımız garanti değilken, her gün gidecekmişiz gibi hazır olmak bu korkunun üstesinden gelecektir. ama dediğim gibi, dünya işleri ve şeytan bizi hazırlık yapmaktan alıkoymaktadır.
fazla düşünülmemesi gereken konudur, motor yanabilir, hararet yükselebilir.
(bkz: carpediem) anı yaşa!
bazı geceler ciddi ciddi uykumu kaçıran düşünce. boşluğa düşünce mi boş geliyor insana her şey bilemedim. lakin yeteri kadar düşünsem de pek bir yere varamıyorum. ya yeterince düşünmüyorum ya da yeterince üzerine düşmüyorum.
genelde moralimiz bozuk olduğu anlarda gelir aklımıza ölüm. bu da insanoğlunun işgüzarlığına örnektir, moral bozukken bir an ölüm akla gelir sonra lay lay lom devam , o anki düşünceler pratiğe dökülmez genelde.
(bkz: 2012)malum kıyamet filminin izlenmesi ile daha da coştum an itibari ile.
Üstelik dün de rüyamda kıyamet gününü gördüm o yüzden bu filmi izledim.harbi harbi bu sene kıyamet kopabilir.
