ekseriyetle günümüz insanıdır. en azından gözlemlediğim kadarıyla. ömer hayyamın "gülelim, eğlenelim, kam alalım dünyadan" sözlerinin bokunu çıkardık, bir üst levele geçtik. insanlık bu duruma nasıl geldi ciddi bir şekilde irdelemek gerekir.
Kendi hayatım hiçte umursanacak bir şey değildir, sevdiklerinin hayatı daha önemli çünkü geride kalmak yaşayan olmak kaybettiğin insanı hiç bir zaman unutmamak ölümden de beterdir.
gercek türk insanidir. nasil 5000 yil once kilicinin ucunda olumu goruyorduysa 100 yil oncede sungusun ucunda goruyordu. iki farkli din, tek millet! aradan gecen onlarca yuzyila ragmen degisen tek sey buydu belki. fakat bize ne olduysa artik bu gunku halimize geldik. binyillarin yipratamadigi irk, yuzyilda korkak, kendini ve ozunu bilmez bir hale nasil geldi anlamak guc.
