bencillik olabilir bu düşüncelerim. ancak ölümsüz olmayı gerçekten isterdim sözlük. ölümsüz olsaydım eğer, yaptığım herşey daha anlamlı olacaktı gibime geliyor. kısacık hayatımızda yapmış olduğumuz kısa vadeli saçma işler yerine, çok daha anlamlı hadiselere imza atıp dünya'nın daha iyi bir yer olmasını sağlayabilirdik belkide. fakat kısacık hayatımızda kim takar tüm dünya'yı. hele kendi hayatımı düzene sokayımda önce, zaman kalırsa bir kahve molasından sonra bakarız o işe.
küçükken kütüphanede bir kitap okumuştum. ölümsüzlüğe erişmek için tek çare olan ağaçtan kopardığı yaprakları nehire düşüren adam. ne çok üzülmüştüm o yapraklar düştü diye ve ne çok kızmıştım o adama dikkatsiz diye.
imkansız olan, hayal ötesi olan bir şey değildir.
gerçektir ve bir gün olacaktır. nasıl mı?
öbür dünyada. çünkü insan sadece bir kere ölecek ve ahirette cehennemde de cennette de olsa artık ölmeyecek.
yani insan ölümsüzlüğü tadacak. bu dünyada ölümsüzlüğü istemesi de fıtrat gereğidir.
insan özünde ölümsüz olduğundan hep onu diler kendi özünü diler ister.
bu bile yeter inanmak için. ama gel de anlat ateist kavatlara.
