yaklaşık 2 saat öncesinden bahsediyorum, baylar ve bayanlar.
Bebek, istinye, tarabya geziyoruz, evimize gidelim dedik. bilenler bilir tem yolu mahmutbey mevkiinde seyir halindeyiz, arabanın içinde ses son zangır zangır titretip dans ediyoruz. gülüyoruz amk, Hızımız 130.
Yanımızdan bize resmen asfaltın tozunu yutturan motorlu biri geçti, öyle hızlı ki amk. 1 dk sonra bir ses, ne olduğunu anlamadık, baktım yerde bir kask yuvarlanıyor. Hemen elim telefona gitti 112 yi aradım. ondan sonra aracı durdurduk, fırladım araçtan motor ortalıkta fakat adam gözükmüyor. Sağa sola koşturuyorum adamı bulabilme umuduyla. 10 dk aradım, adam kayboldu sanki. bizden sonra gelenlerden biri, adamı motordan 300 metre geride, orta refüjde kanalın içinde buldu.
Koşa koşa yanına gittik. Adamın bir bacağı yoktu, diğeri ters dönmüştü. Kaskı paramparça... ilk anda öyle kötü hissettim ki kendimi, adamın yerinde kendimi gördüm. kuzenim hemen nabzını kontrol etti. Çok az atıyodu, çok az... Birden etraf kalabalıklaştı. Polis geldi, karayolları ekipleri bile geldi, ama ambulans ortalıkta yok. Arıyorum, ölüyor adam diyorum, hanfendi çin'den mi geliyor, karşımızda medipol mega var amk diyorum, gelmiyor... kuzenim yine kontrol etti, artık onu hayata bağlayan küçük titreşim yok, nabız yok. Öldü. Polisler kaskını çıkardılar, yakışıklı tertemiz yüzlü bir genç, morarmış. Diğer bacağınıda taaa karşı yolda çimlerin üzerinde buldular. içim yandı be...
hayatımda ilk defa yanı başımda fecii şekilde ölen birini görmeme rağmen soğuk kanlılığıma şaşırıyorum. Kimliğini montundan çıkardım. adı şükrü'ydü, 34 yaşındaydı. annesi, babası, karısı, çocukları vardı belki, iyi bi insandı, yüzü tertemizdi dedim ya, yüzünden belliydi. Hepimiz diyoruz ya insanlık, savaşlar olmasın, kimse ölmesin vs vs vs, insan hayatının hiç değeri yokmuş be sözlük. bugün yarının hayallerini kuruyosun ama bi bakmışsın bacağın yok, nabzın atmıyo, biri montundan ehliyetini çıkarıp allah rahmet eylesin diyo.. Bi polis eli titreyerek aileni arıyo, çocuğunuz öldü diyo...
Herşey "an"da gizli. Bir "an" yetiyor, geri dönememek için. Bi "an" için yaşıyorsun, Bi "an" geliyo ki yoksun.
Kardeşlerim, lütfen hız yapmayın, lütfen bayram günü kendinizi kurban etmeyin, ölmeyin, öldürmeyin.. Bak hayat değersiz! ambulans şoförleri, karayolu ekipleri kadar hızlı değil. Bilinçli olun! Lütfen!
Askerlik dolayisiyla cok sahit olunan 6 yil gecmesine ragmen kan kokusunu hala duymama sebep olan durum. Atlatmasi imkansiz oldugundan maruz kalanlara gecmis olsun.
yaklaşık 3 saat önce köyden ilçeye, yani eve geliyorduk. yol kenarı hep tarlalardan ibaret ve bugün bir sağnak yağış hakim. yoldan 5-6 metre uzakta bir plakanın parladığını fark ettim. arabayı durdurduk, indik aşağı bardaktan boşalırcasına yağmur. tarla da yeni ekilmiş ( yani yeni yeni buğday çıkmakta, sırf toprak, çamur.)
arkası uzun bir tofaş araba. bağırdık uzaktan kimse var mı diye. bir böğürtü geldi. yanımda kuzenim var. yaklaştık, tek başına şöför koltuğunda kanlar içinde bir adam. sote bir yerde olduğundan yarım saattir ( tahminen ) orada beklemekteymiş. arabanın kapısını açtık, bir tek konsmatris eksik araba bildiğiniz meyhane. adam zil zurna. neyse ambulansı aradık jandarmayı filan. adamın üstünü çıkarıp kolundaki yaranın üst tarafını bağladık, çenesini de direksiyon parçalamıştı.
vel hasıl ambulans geldi aldı götürdü ne oldu bilemem. şuuru bir gelip bir gidiyordu. numaramız var muhtemelen ifadeye filan çağrılırız. sebebi alkol, viraja girmiş adam, ama tabi farkında değil, tarladan devam etmek istemiş.
