Bugün ilk defa böyle hissettim..
Her gün önünden geçtiğim köprü bir sallandı, bir sallandı yere çakılacağım sandım. benden başka kimse de yok, biri olsa sesleneceğim elden bir şey gelmese de. Çaresizlik en kötü şey hayatta. Ya yine yerkabuğu yerinden oynadı ya da aşırı ağır araçlar altından fazla geçtiği için böyle oldu. Ülke olarak çok kötü zamanlardan geçiyoruz.
Ölümle yaşam arasındaki ince çizgiyi, beynine pıhtı attığında merhum kocasını gören yaşlı bir kadından dinlemiştim. Allah varsa kimseyi muhtaç sakat bırakmasın. Fazla uğraştırmadan canını alsın.
