Hiç bir insan ölmek istemez, ebedilik insanoğlunun temel taşında sayısız molekülün adı olmuştur, istisnaları saymazsak herkes ölmekten kaçar, aklına bile getirmek istemez, hayalini kurmaktan kaçar, ancak ünlü şair aşağıda ki şiirinde ölmeyi, ölüme çağrıyı ne güzel ifade etmiş, ölümü nasıl latifleştirmiş.
Ölüme Çağrı
Seninle ölmek istiyorum;
seni sevdiğim için,
sana inandığım için
senden ötede yalnız ölüm olduğu için.
Seninle ölmek istiyorum;
birlikte ölümsüzlüğe erelim diye,
karanlıkları birlikte aydınlatalım diye,
birlikte varolalım diye
Seninle ölmek istiyorum;
çünkü seninle yaşamıyoruz.
Çünkü mayamız ayrılıktandır,
çünkü ölümle bir bütün olacağız.
Aşk seninle başladı.
Erdemlerim mutluluklarım senden geliyor.
Her şey seninle güzel ölüm bile.
Biz tüm inanmışlarız seninle, gerçek sevenleriz,
biz bu dünyaya yabancıyız,
bu dünya bize yabancı
yaşamak mı dedin? Sürünmeye değer mi?
Tanrı mı dedin? Ölüm de onun eseri değil mi?
Kalanlar mı dedin? Unuturlar.
Bu katran geceler nasıl olsa bitmeyecek.
Ne yapsak insanları tüketemeyiz yeryüzünden,
nereye gitsek çaresizlik bizimle beraber
güz aylarında rüzgarın savurduğu iki yaprak gibi,
ayrı bahçelerden koparılıp aynı vazoya konmuş iki gül gibi,
birbirine karışan iki deniz gibi
seninle ölmek istiyorum.
ölüm yeni bir başlangıçtır..dünya malı,dünya sevgisidir bizleri dünyaya bağlayan..arkamızda bırakacaklarımızın üzüntüsüdür kimine göre de..ancak herkes ölmek ister hayatının belli dönemlerinde, hiç yoktan düşünür..düşünmeliyiz de..en nihayetinde bizler de öleceğiz vaktimiz gelecek bizim de elbet..ancak bu düşünce hayata son vermek olarak düşünmek değil,hayatın faniliğini düşünmek olmalı..
