ameliyatta narkoz alanlar bilir, uyutulup uyanma arasındaki o zamanı hiçbir şekilde hissedemezsiniz. ölümü düşününce aklıma hep o süreç gelmiştir. ona benzer bir şey olur diye düşünüyorum.
Dini insancı zayıf olanları korkutur mesela beni korkutuyor ve kafamda hicbir mantık almıyor ve mecburen inanmak zorunda oluyorsun yoksa kafayı bile bozabilecek zeviyeye gelebilirsin birazda biz kullanalım din efsunundan bedava ağrı kesici antideprasan.
Allah'ın emirlerine uyanlar cennet'e girecek ve Allah'ı görebilme şerefine nail olacaklar, uymayanlar ise cehennem'e girip azap çekecekler.
özetle bunlar olacaktır.(allah'ın, peygamberlerine ve bizlere bildirdiğine göre)
inanın veya inanmayın ama bu soruyu baya ciddi mana da düşünmek lazım, kafaya takmadan yasamak yerine böyle sorular aklınıza geliyorsa bir sebebi var
mesela uzaylılar var mı yok mu diye dert etmiyorum hic aklıma bile gelmiyor, açıkçası umrumda da degil, vicdanım rahatsız değil, aklım meşgul degil,
peki neden bu konu aklindan çıkmıyor, vicdanın bir türlü rahat degil, çünkü bu en gerçek manada hayat memat meselesi ve kestirip atilacak bi konu degil, araştırın, okuyun ve en onemlisi vicdanınızın sesine kulak verin
ruh denen seyin varligina inaniyorum ve yok oldugunu dusunmuyorum.
hicligi dusunup delirmek yerine ikinci bir alemin varligini kabullenmek daha akillica bence.
Bazıları şunu iddia eder "insan öldükten sonra yok olur gider" ruh denilen şey bilimsel olarak kanıtlanmış iken, ölümden sonra yok oluş gibi birşeye inanmak saçmalıktır. insanın ölümü ruh denilen şeyin bedenden ayrılması ile oluyor.
bedenin çürüyecek, kurtlara ve çeşitli böceklere bir süre gıda imkanı sağlayacak...
enerjin form değiştirip farklı bir boyutta enerji olarak varlığını sürdürmeye devam edecek...başka da bir bok olmayacak...
''Meselâ, aklın bir hizmetkârı ve tasvircisi olan kuvve-i hayaliyeye denilse ki, “Sana bir milyon sene ömürle saltanat-ı dünya verilecek; fakat âhirde mutlaka hiç olacaksın.” Tevehhüm aldatmamak, nefis karışmamak şartıyla, “Oh” yerine “Ah” diyecek ve teessüf edecek. Demek, en büyük fâni, en küçük bir alet ve cihazat-ı insaniyeyi doyuramıyor.
işte bu istidattandır ki, insanın ebede uzanmış emelleri ve kâinatı ihata etmiş efkârları ve ebedî saadetlerinin envâına yayılmış arzuları gösterir ki, bu insan ebed için halk edilmiş ve ebede gidecektir. Bu dünya ona bir misafirhanedir ve âhiretine bir intizar salonudur.''
