tartışılmaya değer tek gerçek felsefi sorun vardır o da intihar demiş çocukluğunda ayakkabıları çabuk eskimesin diye kaleye geçen insanlığın vicdanı albert camus. bunun üzerinde o kadar düşündüm ki ölümden korkmaz oldum. yalnız bir şey düşündürüyor beni: öldükten sonra zerrelerimin o aşağılık heriflerin zerrelerine karışabileceği düşüncesi. bunu düşünmek beni huzursuz ediyor. öldüğüm zaman upuzun parmaklarım olsun istiyorum. o uzun parmaklarımla kendi zerrelerimi bir bir toplar avuçlarımda saklar kendi malım olan zerrelerimin kokuşmuş adamların bedenlerine geçmesini böylece önlerdim.
bana göre değildi bu dünya; bir avuç yüzsüz, dilenci, kendini beğenmiş, vicdansız, açgözlü, yeryüzünün hakimlerine el açmayı onlara yaltaklanmayı bilenler, kasap dükkanının önünde bir et parçası uğruna kuyruk sallayan köpekler içindi.
