ulan bilincin gidince bir daha nasıl dönüceksiniz biraz büyüyün artık. korka korka gerçekleri itiraf edin alışın. hani bak ölümden sonra hayat olsa o önemli benim için. sonra müslümanı hristiyanı yahudiyi tartışayım da yok. gözlerini kapıyacaksın karanlık bir rüyada olacaksın. tıpkı bir şey hatırlamadığın rüya gibi olacak.
Bu sorunsal olmayan ama sorunsal olduğunu düşündüğünüz sorunsal olamayacak konudaki cevap nettir.
Vardır. Allah adaletlidir, bunca kötü insan elbet yaptıklarının karşılığını alacaktır. Eğer böyle olmasaydı dehşet verici olurdu. Bizler, biz insanlar varız ve düşünüyoruz. Bizler birer enerjiyiz. Ve var olan hiç bir enerji yok edilemez ancak başka bir enerjiye dönüşebilir. Emin olun ki sadece toprağa dönüşmeyeceğiz. Sadece ağaçlara, böceklere yararlı mineraller olmayacağız. Yok olamayacağız arkadaşlar. Sadece boyut değiştireceğiz.
ölümden sonra hayat yoksa, dünyalık yaşayanlar biraz daha ekstra yapmış sayılabilir ama ölümden sonrası varmış gibi yaşayanlar bişey kaybetmiş sayılmaz. peki ya varsa? sanırım cevap aşikar...
bilinemeyecektir. maalesef.. düşündüm de hayallerim var benim. bu hayalleri gerceklestirdigimde ne olacak zevk alacagim. peki 3 5 gun veya 60 yil sonra öldüğümde ne olacak ne hatirlayacagim hiçbi sey peki bu hayallere ulasmak icin bu kadar cabalamaya gerek var mi yok normal bi insan olup gecinmek de iyi bi secim.
ölüm bir sondur, bilincini kaybetmektir her şeyin bir hiç uğruna yaşandığını bilmektir. belki de insanları bu kadar her şeye anlam katmaya iten şey budur. belki egolarımız bu yüzden bu kadar şişkin çünkü bu anlamsızlık biz farkında olmasak da içimizde var ve düşüncelerimizle bazen bizi rahatsız ediyor, bundan kurtulmak istiyoruz. beynimizde oluşturduğu kaosu önlemek için farklı şeyler yaratıp onunla bir nevi ilaç gibi geçici acı dindiriyoruz. sonra belki de her gün bunu sorgulamak zor geliyor ve artık kalıcı bir şey düşünüp onda kalıp onu yüceltip böylece acizliğimizi kutsadığımız şeyin arkasına saklayarak kendimizi kandırıyoruz. ölümün bir bizde yarattığı acı ve gördüklerimizin hele hele sevdiklerimizin ölümü bizi hepten güçsüzleştiriyor. bunun yarattığı acıdan kaçmak için bir refleks olarak da bir şeylere tapıyoruz ama nasıl sevdiklerimiz veya bizim ölümümüz hatta hiçbir ölüm geri gelmeyecekse ve artık onlar yoksa hayallerimiz de böyle olacak. inandıklarımız veya inkar ettiklerimiz hepsi toprak olacak. biz de olacağız.
hepimiz kurtçuların dişinin arasında kalan bir et parçasından fazlası olmayacağız.
Eğer varsa paradoks yaratacak sorunsal dır. bu dünyada intihar ettin gözünü diğer tarafta açtın orda da sıkıldın üzüldün intihar ettin yine başka tarafta uyandın eee bunun sonu gelmez amk.
