Kesin Vardır da sana şu an olduğun kişi olma bilinci verilmezse, daha önce yaşadığını bilemeyeceğinden, bu senin için "ölümden sonra bir hayat var mı?" sorusunu sorabileceğin bir yer olacaktır.
Belki de hepimiz birkaç kez ölüp buraya gelmişizdir nerden bileceksin!
Ölümden önceki hayatı hayat olarak mı ele alıyor benlik ve bünyeniz? Mutlak anlamda Yaşamak; istediğin her şeyi yapmak değil, istemediğin hiçbir şeyi yapmamak değil mi, hı? Buradaki dikkat çeken sorgu sadece şu; 'Kendi hayatını mı yaşıyorsun yoksa başkalarının hayatında basit bir figüran ya da kendini ahmakça feda eden bir dublör müsün, hı?
Ölümden sonra yaşamın olmadığına inanıyorum artık.Dünyayı büyük bir üçgen yönetiyor.Ölümden sonraya neden inanıyordum.Dünyadan hakkını alamamış,saf insanlar mutluluk duygusunu tatsın diye.Çünkü hayatımda para kazanamadım.Şimdi bakıyorum da cennet de cehennem de koca bir yalanmış.Belki o dinazorların kemikleri bile gerçektir.Olmayacak duaya amin denmezmiş.Hayattan bunu anladım ve senden güçlü olanlara zamanı gelince itaat etmeyi öğreneceksin.işte hayat budur.Zenginin parası vardır yeni gezegen yaşamlarına bakar çünkü ihtiras doludur.Daha fazlasına bakmak ister.En önemli örneği Mars.Bir gün onu da yaparlar.insanoğlunun istekleri bitmiyor ne yazık ki.Oysaki benim diğer dünya ki(Yokmuş onu anladım)Sadece küçük bir mutluluk!Ne yazık ki kainatın ilk yaratılan ruhu olduğumdan ruhum çok saf oldu.Neye mi üzülüyorum birkaç tane sevdiğim insanı,soyumu göremeyeceğim artık.Ki bu daha en başından böyle oluyor.Ne kadar da kolay bir balık avıyım öyle değil mi?Evrende bir similasyon olabilir.Nereden biliyoruz? Belki de hepimiz milyon yıllardır üretilip geliştirildik.Peki ama evreni yapan o ilk tek hücreli yani karanlık maddede ki kendini aşkın varlık kim değil mi?Zira şimdi evren yok olsa o yine patlama geçirip evren yaratacak. Bunları yenilgi aldığım için yazmıyorum. ilerisini göremeyeceğimiz için de yazmıyorum. O evrenin ilk maddesi zaten yok olmayacak. Çünkü o evrenin kendisi. Trilyonlar yıl sonra yeniden bir alev ateş topu haline dönecek. Ve patlayacak. Evren bu şekilde devam edecek eğer altıncı boyuta geçemezsek ki mümkün olma ihtimali imkansız.Bundan dolayı boş hayaller kurmayın.itaat edin ve söz dinleyin. Bu dünyayı seviyorsanız.Evrene gelince sanki bir Matrix alemi gibi. Hiçbir şey gerçek değil. Sanki gerçek üstüne oturtulmuş. Blok taşların üstüne yeni blok taşlar eklenmiş. Bir akıllı iyi bir matematikçi yaratıcının olduğu oldukça belli. Ama kendini aşkın varlık olduğunu düşünmüyorum. Sonuçlar her ne ise koskocaman hayalmiş cennet hatta cehennem de.Ne yaşanıyorsa bu dünyada oluyor.Ölüp gideceğiz ve insanlar hep yok edilip bir daha tasarlayacaklar. Üzgünüm gerçek bu. Matrix aleminde yaşayan altımıza işeyen basit insanlarız. Siz ne sandınız? Bağ bahçelerinde mi gezinecez. Şu anda kendini aşkın yaratıcının var olduğuna inanıyorum. Ama burada değil. Cennette altıncı boyutta. imkansız bazı şeyler. itaat edersek belki anlaşırız. Bitti. Dede ata yok. Hepsi yalan.
Dinlerin tarif ettiği gibi bir ölümden sonra inancı yok buna kesin diyebiliriz. pek mantıklı bulmasam bile aralıklarla da olsa yaşamış her ruhun hep var olduğu ve hep var olacağına inanmaya engel olamıyorum. Dönem dönem mantıklı geliyor.
Oysa hiçlik de güzel aslında... Ebedi ve zevk dolu bir varoluşu hayal edemiyorum edersem de başı boş bir ışık demeti olarak evrende savrulduğumu hayal ediyorum. Sonsuz neşe ile hiçlik arasında tercih yapmak zor olurdu.
Bir de hayatımdaki herhangi bir an ve hislerim. Kağıt üzerinde Ölü ya da diri olmamdan daha önemli. Ben aslında her an hem ölü hem diriyim. Yaşamak, varoluşu gözlemleme fırsatı ve görevi evrenin gözüyüz belki evrenin geri besleme mekanizmasıyız. Umarım hepimiz zamanı geldiğinde mutlu bir şekilde hadi eyvallah deyip nereye gittiğimiz endişesi olmadan kalkıp gitmesini biliriz.
Var mı yok mu bilmem. Mutluluk olan sonsuz yer her garibanın hayali. Ama bu bir hayal. Zaten başarı yetenek ve zekâmız olmadığı için mutsusuz bu dünyada.
Yıl olmuş ikibinyirmi hâlâ ruhlara öte dünyaya falan inanan çok büyük bir kitle var...inanilir gibi degil gerçekten.
bak şimdi, ruh diye bir şey yok ve ölünce her canlı ya da cansız madde gibi yok olacaksınız. Aslında daimi ve değişmeyen yani sabit bir sen bile yok. Beş sene önceki senle simdiki sen aynı mısın, degilsin, yani entropik olarak bozulma ve yok olma surecindesin ve vücut fonksiyonları tamamen islevsiz hale gelince senden geriye bir şey kalmayacak ve bundan doğal bir sey yok. Uzulme yani, çünkü zaten var ya da yok degilsin. Sadece doğal ve sosyal şartların geçici bir ürününden ibaretsin. Ama insanoğlu bunu asla kabul etmiyor, kendisini doğadan ve maddeden üstün bir varlık olarak görüyor. Ve bunu kendine ispat etmek için inançlar, ideolojiler felsefeler falan uyduruyor. Gariptir insanın bu ölümlü ve sınırlı yani doğal halini kabul etmeyen ve yine kendi yarattığı bir katakter daha var, şeytan yani kibrin karakterize edilmiş hali. O da insanı ölümlü ve yok olma eğiliminde olan bir hayvan olduğu için aşağılık bulmuş ve ona secde etmemistir. Tıpkı insanın, kendisinin ölümlü bir hayvan olduğu gerçeğini kabul etmemesi gibi.
