ölümden değil geride kalanların duygu geçişlerindeki dengesizlikten korkar çoğu insan. Bazıları için Mevlana için ölüm neyse onlar için de aynı şeydir. Yani yar'a kavuşmak vs. vs. gibi şeylerdir. Ellerini kollarını bağlayan tek duygu ve düşünce budur.
Ben hiç korkmuyorum. Hayır hayır bunu artislik vs gibi algılamayın gerçek anlamda korku hissi yok. Her an heryerde gelebilir, kader sonuçta. Doğduğuma inanıyorsam öleceğimi de biliyorsam niye korkayım, korkacak ne var bunda?
"ben varken o olmayacak, o varken ben olmayacağım" demiş bir düşünür. Korksan ne korkmasan ne? Gezegenlerin yıldızların evrenin-evrenlerin bile bir ömrü var. O zaman ne diye korkulsun?
