Ölüm uzaktayken herkes ölmeye gönüllüdür. -machiavelli
Ölümden korkmamak diye bir şey olamaz. Korku bir savunma mekanizmasıdır. Ölüm bilinmezliktir. Korku da bilinmezliğin ta kendisidir. Tüm canlıları, korku hayatta tutar.
Dine yöneleli ölümden daha az korkuyorum. Eskiden dizilerdeki/filmlerdeki cenaze sahnelerini bile izleyemezdim. Az önce annem bir dizi izliyordu. Bir genç çocuğu gömüyorlardı. Ölünün üzerine Tahtaları dizme anı ölüm korkusunu en çok hissettiğim andır normalde. Çünkü mevta artık sonsuzluğa uğurlanır ve o karanlık çukurda yalnızdır artık. O an bile içimde en ufak bir korku oluşmadı. Bende Bayağı gelişme var.
Şahsen korkuyorum. O bilinmezlik korkutuyor beni. Herhangi bir tanrı inancım da yok ve normalde yok olup gideceğim diye düşünmem lazım biliyorum ama acaba yanılıyor muyum da demiyor değilim. Ya da yok ya.. korkuyla doğan bir şeyin gerçek olmadığı bellidir. Beynim üretiyor bunu. Yani mantıkla değil de korkuyla "acaba" demek aslında çok şey anlatıyor bana. Ama bu ölümden korkmama engel değil. Öyle aman aman bir korku da değil bu. Hayatım fazlasıyla boktan zaten. Bu korkunun bir çocuk sahibi olmamla kaybolacagini düşünüyorum şahsen. Çünkü genlerimi aktarmış olacağım. Belki de bugünkü korkumun sebebidir bu.
Bundan değilde hepsinden öte istediklerimi yapamamaktan, sevmeden, sevilmeden yada oturup boş geçmişe yâd etmeden ölmeden korkuyorum sözlük ben ölürsem aç kalacak köpeklerim, kuşum, çiçeklerim çizimlerim yatağım herşeyim, bana bi Murat kekilli bastı akşam akşam
(bkz: bu akşam ölürüm beni kimse tutamaz)
ölüm degilde şu pamuk isi sıkıntı
tıkarken sıkıntı cıkar mı?
gelipte hayvan gibi biri tıkarsa?
yarın dirilince demezler mi bu götün hali ne böyle diye?
kafamda deli sorular.
Ölmekten gerçekten korkmuyorum en azından şu anda. Tek bir kaygım var o da annemin, babamın, kardeşimin, beni gerçekten seven insanların üzülmesi. Bazen de ilerde evladım olduğunda yani birinden sorumlu olduğumda hâlâ ölümden korkup korkmayacağımı merak ediyorum. Bence arkamızda birilerini bırakmadığımızı hissettiğimiz an ölümden korkmamaya başlarız ya da hayatın en büyük gerçeklerinden birini kabul etmişizdir.
Ölüm bir son değil başlangıçtır. inanan için cennet ve ya cehennemin başlangıcı, ateist için merağını giderme başlangıcı. Her halükarda ailenden, dostlarından, sevdiğinden kopuyorsun. Kasma. iyi ol yeter.
