ölümü bekliyorum uzun zamandır. ölüm beni hazırlıksız yakalamasın. önceden gelsin haber versin bana. odamdan içeri girsin azrail. hayatımın nasıl geçtiğini sorsun anlatayım ona ayrıntılarıyla. sonra zamanın geldiğini belirten bir melek çıksın ortaya tüm ışık tanecikleriyle, fısıldasın azrail'in kulağına "zamanı geldi". işte o zaman son kez camdan dışarıya bakayım gülümseyim insanlara. son bir mektup yazayım sevdiklerime hiç bir zaman okuyamayacaklarını bildiğim halde. -evet azrail ölüm beni alsın artık!. Son bir defa nefesimi içime çekeyim. "allah'ım sana peygamberine inanıyorum". gözlerim kapansın son bir göz yaşımla beraber... merhaba yeni dünya!
hepimizin yaşıyor oluşunun sebebi.
götümüz yemiyor illa yaşlanıp kırış buruş olup bir hastalıktann sürüne sürüne kap krizinden.
trafik kazasından yazanarak kendimizin belirlemeyeceği şekilde korkumuzun üstesinden gelemeyerek geberip gitmeyi bekliyoruz işte.
hani biri çıkıp üzerimize bomba atsa o kadar kötü de değil. sonuçta sürünerek ölmekten ve uzun yıllar çekeceğin ızdıraptan kurtuluş aslında . ama göt bu korkuyor işte.
kafanı yastığa koyduğunda kendin için değil de sevdiklerin ölmesin diye korkuyorsan, korkuyorsundur. önce sevdiklerin için sonra da kendin için korkarsın.
bu aralar sıkça yaşadığımdır, kalbim arada bir tekliyor , her an nefesim kesilecek ve anlamsızca yaşadığım bu hayatın pişmanlığıyla gözlerimi kapatacağım galiba.
Komşu teyzenin tespitine göre iman zayıflığına işaretmiş. Ahirete inanmayan biri olarak ben ölümden ziyade acı çekmekten korkuyorum. Zira canım pek kıymetli.
insanın fıtratında olan bir duygudur ölüm korkusu. esasında allah'ın bir hikmetidir, bir güzelliktir. bir insan(müslüman insan)er yada geç ölüm halini yaşayacağını bildiği için hayatını buna göre yani kur'an ahlakına göre idame etmeye gayret eder(etmeli). anlayana bu bir hikmettir dostlar. ki müslümansak anlamalıyızda.
