hayatı çok seven insan işidir.. zira 60-70-80 yıl da olsa yaşanlan her şey harika olunca insan bunun bitmesini istemiyor milyarlarca yıllık dünya tarihinde onlarla ifade edilen bir süre yaşamak ve hiç ölmeyi istememek de nefsin en büyük oyunu olsa gerek... bir de göte tıkanacak pamuk sonrası başına gelecekleri bilen için durum daha vahimdir...
hayalin cok olmasından kaynaklanan durumdur.
7-8 yaslarındayken akşamları yataga girdiğimde ya uykumda ölürsem, ya yarın ölürsem diye agladıgımı biliyorum. her gece hemde.
hala da o korku vardır üstümde.
ya bu gece ölürsem ya kurdugum bütün hayallerim yok olup giderlerse?
vernon sullivan ile bu konuyu paylaştıgımda cevabı içime işledi.
-öldükten sonra hiçbiri umrunda olmıycak zaten.
Cahit Sıtkı' ya ömrü boyunca eziyet eden, otuzbeş yaş şiirini yazdırandır. ölüm korkusunu anlamak için Cahit Sıtkı yeterlidir.
hızla geç kalabalık caddeden
şoför milletine güven olmaz
çabucak sapıver sokağına
akşam karanlığı tekin değil
durma çal evinin kapısını
taş düşebilir komşu duvardan
ben geliyorum demez ki ölüm
kaza bela adımı başındadır.
Ölüm Dörtlüğü
Ölüm her aklına geldiğinde
Ah edip vah edip inleme
Bu halinle tanrıyı incitmiş olacaksın
Ecel kapını çaldığı zaman
Evi telaşa verme
O geldiği zaman
Sen gitmiş olacaksın.*
