dünya hayatına alıştığından hiç ölmeyecek gibi yaşadığından, yapamadıklarından , yapacaklarından , sevdiklerini arkalarında bıraktığından , inananlar için cehenneme gitme korkusundan inanmayanlar için '' ee aga, şimdi ne olacak ? '' belirsizliğinden , alkolden uzak kalacakları hayattan dolayı insan ölmekten korkar...
evet bilmediğimiz şeyler bizi her zaman bir korkuya iter lakin biraz da çekici hale getirir merak uyandırır. ölüm de bilinmeyen bir yolculuk insan korkmuyor değil bu mechul yolculuktan ama tüm korkumuzun nedeni sadece bilinmeyen bir şey olduğundan değildir bu sadece bir kısmıdır. hayat dediğimiz şey alisilmisliklarimizin toplami biraz da,hergun nefes al nefes ver ,yemek ye,su iç,saç tara,yıkan ,dişlerini fircala... her şey bir alışkanlık döngüsünden ibaret. alışkanlıkların yokluğu,biteceği düşüncesi her zaman bir korkuya sebep olur.
benim korkum yok mesela , şayet varsa başka bir dünya yapılanların hesabı sorulacaksa benim de soracağım sorular olacak elbet ... Sevdiklerimin ölümünden korkuyorum ben deli gibi ama yaş aldıkça kayıplara bir bir alışıyorsun...
Ölmekten korktuğu için çocuk yapar zaten. Genlerini yaşatmak için. Dünyada kendi özelliklerini yaşatmak dünyada kendi özelliklerini çoğalarak dünyanın hakimi olmak istediğinden ölümsüzlüğe yakın olan her yolu dener.
Kişiye göre nedenler doğurur.
Dünyada istediği herşeyi elde etmiş birisi için sonun gelmesini istemediğinden,
Muhafazakar birisi içinse dini gerekliliklerinin karşılığından,
Benim içinse hepsinden biraz sanki.
bir soru. cevabı bulmak için dostoyevski'ye kulak verelim; ''her mutsuzluğun ötesinde yine yaşam bekler..ama insana özgü bir yeteneksizliktir yaşayamamak !..yoksa hangi balık boğmuş kendini ; hangi serçe atlamış damdan...!''
evet sözün anlamı bu başlığa biraz ironik kaçıyor. biz insana özgü bir yeteneksizliktir kısmına odaklanalım. yani yaşamayı bilmiyoruz. misyonumuzu ya tamamlayamıyoruz ya da onu hiç bulamıyoruz. hiç inanmayan bir insan bile öldükten sonraki hesabın ihtimalini düşünerek kaygılanıyor. dünyanın aslında bir sahne ve yaşamın sadece bir oyun olduğunu ya çok geç kavrıyoruz ya da bildiğimiz halde umursamıyoruz. hayat oyununu başarıyla bitirmiş ve yaptığı işten tatmin olmuş birinin zirvede bırakmak isteyebileceğini ve artık huzur içinde başka diyarlara göçeceğini fark edemiyoruz. işte bu yüzden ölümden korkuyoruz. çalışmadan girilen sınavdan ne kadar korkuyorsak hayat sınavından ve neticesinden de o kadar korkuyoruz.
insanlar uyumayı çok sever ama ölümden korkarlar. ilginç. Biri de çıkıp dicek ki sen ölmeyi bayılmak mı sandın. işte o zaman bi şey gibi kalırım yani o yüzden kimse demesin öyle bi şey evet.
