dini bütün bir ateist olarak yokoluş korkusu icimi büsbütün sarmıştı. şuan düşününce de insallah cehennem vardır da inşallah yok olmayız diye düşünüyorum. bu saydıklarım dinimi daha da güçlendirdi. yok olma korkusunun insanlara neler yapmaya ittiğini daha iyi görebiliyoruz.
ben müslümanların daha çok korktuğunu düşünüyorum. çünkü bana sürekli örtünsen keşke cehennemde yanmasan vb tarzı şeyler söyleyen onlar. iki laflarından biri cehennem. ateist insan inanmadığı bir şeyden zaten korkmuyor. önüne bakar hayatını yaşar çoğu çok kafa şişirdiklerini de görmedim. dinciler kendileri it gibi titrer ölüm karşısında kendilerini motive etmek için bize bakıp bunlar varken ben yanmam diye düşünür. yanacak birileri varsa eğer bunların kim olduğunu hepimiz biliyoruz zaten.
Çok güzel bir başlık olmuş öncelikle tebrik ediyorum.
Müslüman ölmekten korkmaz ölüm sonrası ebedî hayattan korkar ( ya cenneti haketmeyip ebediyen cehennem azabı çekeceksem ) diye korkar...
Ateistin ölüm sonrası hayat gibi bir inancı yoktur ki neden korksun. ( Bu hayat geçici ben dilediğim gibi yaşayayım bari ) diye diye ömrünü bitirir...
yaşamak bir bağımlılık, kolay kolay kimse vazgeçmez. ölmeyi istemek ya da istememek ise yaşadığın hayata bağlı daha çok. pek inanmakla inanmamakla ilgili değil.
ama işin korku kısmına gelirsek ben bir inanmayan olarak korkmuyorum ölümden. bir hiç olacağımı düşünüyorum çünkü.
geri kalan bütün olasılıklar zaten benim tahmin edemeyeceğim şeyler olsa gerek.
inanan insanlarınsa çoğu zaten kötüdür ve bunun karşılığından da elbette korkarlar. o yüzden de ibadete daha sıkı sarılırlar. ama çoğunun yine kafası da o kadar düz çalışır ki, nasılsa ibadetimi yaptım cennete giderim deyip korkmaya da bilir.
samimi bir müslüman allah karşısında hesap vereceği için korkabilir. Ne kadar iyi ve donanımlı bir müslüman da olsa hesap vermek korkutucu bir durumdur. Lakin diğer açıdan bakıldığında yaratıcısına kavuşacağı için de mutlu olması gerekir. Hangi duygu diğerine galip gelir bu kişiden kişiye değişir.
ateist biri içinse ölüm tabi ki korkutucudur ölümü kavrayabilecek zeki tüm canlılarda olduğu gibi çünkü ölün nihai bir sondur, varlığın, bizi biz yapan şeyin yani bilincin sonsuza dek tamamen yok olmasıdır.
müslüman ise iyi insan ise niye korkar ölümden sılaya dönecektir, istediğine kavuşmaktır, eğer korkusu var ise imanında eksiklik vardır.
ateist korkmaz zaten hesap mesap cennet cehennem inanmıyor.
Ateistler bir daha gülemeyecek, ağlayamayacak, sevinemeyecek, üzülemeyecek, hayattan zevk alamayacak ve bir daha sevemeyecek olduğu için ölümden korkar. Müslümanlar ise bu dediklerim ile birlikte cehenneme gideceklerine inandıkları için ölümden korkar.
C şıkkı ölümden, yok olmaktan herkes korkar. Sadece senin bunu ne kadar sorgulayıp sorgulamadığına bağlı olduğunu düşünüyorum. Genç yaşlarda insan gerçekten ölümü derinlemesine sorgulayamaz arkadaşlar, beynimizin buna engel olacak şekilde tasarlanmış sanki, ilgi duyduğumuz yapmaktan keyif aldığımız herşeyi yaşama sevinci adı altında toplayabiliriz kanımca ve bu sevinç herzaman bizi belli noktada bu konu üzerinde sorgulamaktan alıkoyar.
Ben korkusuz biri olduğumu düşünürdüm fakat bunun bir yaş yanılsaması olabileceği düşüncesi aklımı karıştırana kadar.
Mesela din alimleri,tarikat liderleri veya adına ne derseniz uyku yarı ölüm halidir dediklerine çok kez şahit oldum. Benim babaannemin annesi 97 yaşında vefat etti, vefat etmeden önce sapasağlamdı sadece son bir ay kötüleşti diyebilirim, ne zaman ziyaret etsem uyuyor görürdüm oda kapısının sesine hemen uyanırdı nasıl duyduğunu sorduğumda uyumuyorum derdi evet uyumuyordu babaannem de söylerdi günde en fazla 3-4 saat uyuduğunu. Uyuyamıyordu! Uyumak istiyor fakat uyuyamıyordu! Siz hiç uyumak isteyip uyuyamadığınız oldu mu? işte o derin uykuya dalmak isteyipte hiç uyuyamadığınızı bi düşünün belki ölüm acısı dedikleri şey budur.
Cahil olanlar korkar. Ruhen kendini eğitmemiş bir çok dini kıyafetli, söylemli insanlar da var.
O yüzden ateist veya müslüman olmayan cevabı olan bir soru bu.
müslümanlar allah'a inandığı için, hesap gününe de inanmışlardır. bu dünyada yaptığı işlediği günahlar ahiret hayatında önüne çıkacak korkusu vardır.
ama ateistler için sıkıntı yoktur. ateist kişi bir yaratıcıya inanmadığı için, mahşer hesap gününe de inanmaz.
aslında en çok agnostikler korkar. ya tanrı varsa ya bir hesap günü varsa işte bu soru yer bitirir. içinde bir korku oluşur.
gerçek müslüman zaten günah işlemez, o yüzden ölümün gerçek sevgiliye(yaratıcıya) kavuşmak olduğunu bilir. ona göre bu dünyada ayağını denk atar.
benim tezim şu : bence ölümden sonra pek bir şey olmayacak. yani doğmadan önce nasıl bir şey hatırlamıyor isek, öldükten sonra da hiçbir şey hissetmeyeceğiz. bir yaratıcı var aslında sanki gibi kafamda, ama bazen yaratıcı olanlar, anlatılanlar, okunanlar çok anlamsız geliyor.
şu anda yer yüzünde 7 milyar insan var, bundan öncede vardır yaşamış olan bi 20 milyar insan. bizden sonra da 20 milyar insan yaşasa kabalama 50 milyar insan...yani bu kadar insan nereye sığacak, tanrı bunları bir yerde toplayıp ne yapacak?
bana göre tanrı yarattı, sonra ne bok yerseniz yiyin dedi. en sonunda kendini ışınladı. fazla düşünmemek lazım aslında.
işin özü : ateist yaratıcıya inanmadığı için korkmasına sebep yoktur, gerçek müslüman ise yaratıcıya kavuşma hayalindedir. en çok agnostikler korkar.
bence müslümanlar daha çok korkar,sebebi de şudur; ateistler hayatın bir amacı olmadığı için intihara daha meyillidir . hayatı seven ateistler genelde maddi durumu iyi olanlarıdır.
Ateistler daha çok korkar sanırım. Müslüman ölürse ateistlerin dediği gibi olursa zaten müslümana sıkıntı yok. Yaşarken kıldığı namaz veya tuttuğu oruç olur en fazla. Ama ateist ölürde olay müslümanların dediği gibi olursa.
tam donanımlı bir müslüman ölümden korkmaz, yaptıklarından emindir. ben dahil zamane part time müslümanları ise hem inanıp hem günah bildikleri şeyleri yapmaya devam ettikleri için ölümden sonraki hesaptan korkarlar. ateistler ahiret, cennet, cehennem gibi kavramlara inanmadıkları için mantıken korkmamaları gerekir lâkin birçoğunun "ya varsa" korkusundan deli gibi korktukları ve son virajda islama kaydıkları da bir gerçek.
tam ateist olan biri olarak (yarı ateist, yarı müslüman ney lan?) iki tarafın da eşit şekilde korktuğuna inanıyorum. yaşama iç güdüsü iki tarafta da var.
bireysel olarak konuşmam gerekirse, ben korkmuyorum. tabii biri üzerime bıçakla gelirse korkarım, ama ölüm fikri beni korkutmuyor. aksine bir noktada bu hayat deneyiminin sonlanacak olması beni motive bile ediyor.
