artan pkk, çatışma ve şehit sayılarından dolayı oluşan korkuyla gitmektir. belki şanslı olur batıya düşersin. belki şanssız olur doğuya düşersin. evet doğuya düşersen şanssızsındır.
not: bu yazılanı beğenmeyen olabilir ama bugünkü şehitlerin içinde akrabam da bulunmaktadır.
çok normaldir çünkü ölümün soluğu gerçekten de ensesindedir ve bu sadece bir anlık meseledir. sonrasında kurduğu bütün hayaller, yaşadıkları, yaşayamadıkları, sevdikleri... hepsi elinden uçup gidiverir.
ölümünün böyle bir ülkede sadece siyaset malzemesi olacağını bilen bünyenin haklı olarak duyduğu korkudur.daha 15 günlük askerken kaşarlanmış teröristlerin önüne sürerler seni, şehit düşersin (ne hikmetse hep gariban ailelerin çocukları şehit düşer!) tabutun memlekete gelir, sen çatışırken golf oynamakta olan bir omuzu bol yıldızlı paşa, babanın boynuna sarılır (yiğidimizin intikamı alınacak ya)tabutunun arkasından iki bağırırlar, sonra...
Evet ya sonra?
korkunun ecele faydası yok maalesef. bir çok kişi ölüm korkusuyla askere gidiyordur. hele ki son olan olaylardan sonra ama vatan borcu deyip de sineye çekiyorlardır. allah yardımcıları olsun.
rasyonel olarak irdelendiğinde hayatta diğer başka alanlardan, örneğin, trafik, iş kazası vs gibi, çok daha fazla risk içermeyen bir durum olduğu ve öğretilen her şeyi uygulamaktan kaçınmamanın faydalarının bilincine varılması ile üstesinden gelinebilir.
ölüm isterse sizi evinizde, yatağınızda bile bulabilir.
ahhh nerede o eski kılıcımızdan kellelerin damladığı günler, bir biz vardık dünya da bir de küffar. bir fark vardı sadece, biz ölmek için savaşırdık, onlar ölmemek için. inanıyorsanız zafer sizindir vesselam.
