Her sabah servisle işe gelirken gözümün iliştiği bir duvar yazısıdır bu sözler.
o yazıya ister istemez gözüm kaçar her gün,ve o gün şüpheli bir adım atacaksam beni o adımı atmaktan alıkoyar o yazı.
Yazana helal olsun diyorum! iyiki yazmış , hayatlara yön veren bir yazı bence .
Benim ölümüm önemli değil, zaten intihar eğilimi olan biriyim ama ailemin ölümünü kaldıramam ben. Dünyadaki en kötü şey ailenin ölümünü görmek gibi geliyor bana.
Şu siralar surekli aklima gelen sey.
Annemden babamdan da once olucekmişim gibi hissediyorum durup dururken ya bana araba carparsa inşaattan kafama tuğla düşerse kanser olursam diye dusunuyorum.
evet, zaten kimse ben ölmeyeceğim demiyor ki. sonuçta herkes sike sike ölecek. ancak bu ölümün insanda yarattığı karamsarlığı uhrevi safsatalarla gidermesi sorundur.
bunun nedeni de insanın bir nevi eskiden metal dengesini sağlamak için doğa üstü açıklamalarla kendini tatmin etmesiydi.(çünkü ilkel aklı sadece buna izin verebilirdi, materyalist veya bilimsel temelli bir açıklama getiremezdi)
ardından ise insan aklı gelişti ve artık uhrevi safsatalara gerek yok.
zaten ölüme bir sonrasını kurarak öldüğümüz gerçeğini değiştirmiyor ki sadece kendimizi avutuyoruz.
Gerçekten Tuhaf bir varlık insanoğlu Ölüm gibi bir gerçek varken Nasıl bu kadar rahatız ve onu hiç aklımıza getirmiyoruz Gerçekten inanılmaz birşey Düşünsenize aslında Hayatımızda ki tek gerçek aslında birgün Ölecek olmamız...
Dunyada olumden baska gercek var mi ki ? Su hayatta olum haric her seyin olmama ihtimali var. Bazilarinda cok cok az bir ihtimal olsa da var. Fakat olumun yok.
