takdir edilmesi gereken durumdur. biz de onları ziyaret etmek için mezarlığa gidiyoruz nihayetinde. bir zahmet onlar da arada bir uğrasınlar. hadi onlar öldü, istirahate başladı. biz hala yaşıyoruz ve kim bilir nelerle cebelleşiyoruz. belki bir yardıma, akıl fikir almaya ihtiyacımız var. yalnız gelmeden bir haber verirlerse iyi olur. çünkü beni biriyle uygunsuz durumda yakalayıp "oo evladım, bilelim yani" esprisi yapmalarını istemem.
Babannem öleli 2 ay olmuştu. Bir akşam evde yalnız oturuyordum. Yaşım 16. Annemle babam işten gelmek üzereydi. Ayak sesleri duydum. Ama çok net seslerdi. Merdivenlerin olduğu tarafın penceresinden dışarı baktım. Babaannemin ayıcıkli pijamasının üzerine , etek gitmiş birisi çatıya çıktı . Şoka girdim.
Korkudan ne yapacağını şaşırdım. Kimsecikler yoktu. O ayak sesleri , gördüğüm beyaz ayıcıklı pijama , tombis bacaklar,eteği. Çatıdan gidilecek bir yerde yok. Hava karanlık. Geri inmesini bekledim.yukarı çıkan her kim ise ama inmedi. Annem , babam eve geldiğinde anlattım. Bilmiyorum beni sakinleştirmek için mi söylediler babaannemin giysilerini bir teyze vardı çok yaşlı ona verdiklerini o yaşlı teyzenin de gelip çatıya çıkmış olabileceğini söylediler. O zaman korkum geçmişti ama şimdi düşünüyorum da "pat küt " şeklinde ayak sesleri. Ses çok fazlaydı. Karanlıktı. Babannem mi başka bir şey miydi onu da bilmiyorum. Bir daha da böyle bir şey yaşamadım.
