Bu ne saçma bir soru. Sende organik bir atıksın, zamanın dolduğunda diğer organik atıklara olduğu gibi çöpe atılacaksın, senin ise tek farkın çöpe gitmeyip toprak altına gitmen.
Ciddi olarak sorulduğunu düşünemiyorum. Güzel bir troll başlık.
Bizim inancımıza göre Ölünün toprağa tevdi edilmesinin çevre temizliği, sağlık, insanın saygınlığının korunması ve ölümü hatırlatma yani bir bakıma geride kalanların ölüye karşı son görevini simgelediği, ölen için de yeni bir hayatın başlangıcı olduğu düşüncesi var. Fıkıh kitaplarında daha detaylı bilgi edinebilirsiniz.
Farklı din mensupları biliyorsunuz yakıp küllerini suya atmışlar mumya vs.. ama bizde ölümüze saygı var. iyi ki Müslümanım. Bu düşününce gerçekten çok güzel bir inanış.
Allah Habil'in cesedini nasıl gömeceğini göstermek üzere bir karga gönderdi. Yeri eşeleyen kargayı gören Kabil, kargadan bile aciz olduğunun farkına vararak yaptığından pişmanlık duydu (Maide Suresi, 27-32).
O zamana kadar herhangi bir adam ölmemiştir. Bu sebeple ölen bir kimsenin cesedinin ne yapılacağına dair ortada bir görgü, bir bilgi yoktu. Katilin öldürdüğü kardeşini ne yapacağını bilmemesi son derece normaldir. Allah kıyamete kadar ölen insanların gömülecek yerleri olan toprak altını gösterecek şekilde bir karganın rehberlik yapmasını ön görmüştür.
Habil’i öldüren Kabil, kardeşinin cesedini ne yapacağını bilmediği için şaşkınlık içinde kaldığı bir sırada, söz konusu karga kendi kardeşlerinden olan bir kargayı gömmek için toprağı eşmiş ve ölüsünü oraya gömmüştür. işte Kabil, bu yepyeni usulü -kargadan öğrendiği için- ve bir süre zarfında bir şey yapamadığından, “Karga kadar da mı olamadım.” deyip hayıflanmıştır. Mesele, bir toprağın kazınması değil, bir cesedin nereye gömüleceğini bilmeyen bir aceminin mezar formülünü bulma sorunudur.
Eski Türklerde ölüleri gömme çeşitlilik arz eder. Bununla birlikte cenaze törenlerinde cesedin ne yapılması gerektiğine ilişkin üç temel
yöntemin uygulandığı görülmektedir. Bu yöntemlerden biri de cesedin yakılmasıdır. insan cesedin yakılmasının en büyük sebebi, ateşin ölüleri temizlediği ve insanı günahlardan arındırdığına dair eski Türk inanç
anlayışıdır. Bu inanıştan ötürü M. Ö. 1200 yıllarından itibaren eski Türklerin cesedi yakmaya başladıkları görülmektedir. Bu adet daha sonraları Hunlar, Göktürkler, Uygurlar, Kırgızlar, Hazarlar, Peçenekler ve
bazı Türk topluluklarında görülmektedir. Ancak Türklerin islâm dinin kabul etmeleriyle birlikte ölü yakma âdetine tamamen son vermişlerdir.
Ölü gömme töresi ya da cenaze törenleri, ölen kişinin toprağa gömülmesini içeren ritüeller ve geleneklerin bir bütündür. Ölüm, toplumların sosyal yaşantılarında, her zaman için çok önemli ve sarsıcı bir olay olarak görülmektedir. Ölümlerin hemen akabinde gerçekleştirilen törenler, tarih boyunca önemli geleneklerin içinde yer almıştır. Bu törenler, bulundukları toplumun dini göreneklerine, o toplumun kültürüne ve felsefesine göre değişiklikler göstermektedir.
Bazı inanışlarda ölümden sonra hayatın devam ettiği, gerçek sonun ölümle gelmediği gibi inançlar vardır. Bu duruma, genel anlamda reenkarnasyon ismi verilmektedir. Hatta bazı kültürlerde de ölülerin yaşayanlar üzerinde etkisi olduğu, çeşitli şekillerde kendilerini hayata dahil ettikleri inancı da vardır. Bu ve benzer nedenler de cenaze törenlerinin usulüne uygun ve kusursuz şekilde yapılması konusundaki hassasiyete temel teşkil etmektedir. Her ne olursa ve nasıl olursa olsun tüm cenaze törenleri, ölü bedenlerin gömülmesi, saklanması ya da yakılması üzerine kuruludur.Kültüre ya da inanca bağlı olarak kimi toplumlarda ölü bedenler yakılırken kimilerinde ise gömülür. Örneğin Hinduizmde insan bedeninin can verir vermez yakılması öğütlenmektedir. Sırf bu nedenden dolayı da Hinduizmin hüküm sürdüğü topraklarda, cenaze törenleri çok kısa sürmektedir. Kimi toplumlarda ise yine kültüre ve geleneğe bağlı olarak cenaze törenleri uzun tutulmaktadır. Ölü bedenin yakılması geleneğinde ise yanan bedenin külleri özel bir kapta saklanabilir. Bunun yanında, vasiyet doğrultusunda, istenilen bir bölgeye de bu küller serpilebilir.Müslüman ve Hristiyan geleneklerinde ölüler gömülmektedir. Toprağa verilmeden önce, cenazeler ile ilgili bir takım işlemler uygulanmaktadır. Örneğin islam dininde, ölü beden ilk önce yıkanır. Ardından kefen ismi verilen beyaz bir beze sarılan ölü, tabuta yerleştirilir. Buna da cenaze ismi verilmektedir. Geleneğe göre, tabutun insanların omuzlarında, dikkatli ve hızlı adımlarla taşınması gerekmektedir. Bu dini geleneğin en önemli kısımlarından biri de cenaze namazının kılınması eylemidir. Zorunlu olan bu görev de ifa edildikten sonra cenaze, kazılan mezara indirilir ve üzeri örtülür. Ardından Kur’ an okunur ve ritüeller silsilesi son bulur. Yahudi geleneklerinde de benzer şekilde ölüleri gömme işlemi vardır. Hiç vakit kaybetmeden ölüler gömülür. Farklı olan uygulama ise mezar taşının dikilmesine kadar geçen bir yıl içinde yas tutulmasıdır.
Neandertal türü, soyut düşünceyi geliştiren ve ilk defa ölümü kavramış bir türdür. Mezar geleneği ve ölü hediyesi Orta Paleolitik dönemde görülmeye başlanan ilkler arasındaydı. Ve bu dönem biz modern insanın dünyaya olan bakış açımızı ve anlam bulamadığımız ve o dönemlerde açıklayamadığımız şeylere anlam yüklemeye başladığımız dönemdir. Birçok dinde ölü gömme ritüelinin temelinde de bu ilkel dinlerin temeli yatmaktadır. Yapılan araştırmalara göre gömmek insan topluluğu ve doğa için en faydalı işlemlerden birtanesidir. Zaman içerisinde bu ilkel görünen ritüel evrim geçirerek her dinde yer edinmiştir.
