"
Sessizliğin içinde
Gün ışığının peşinde
Silinip giderken anılar
Su kuyusunun dibinde
Boğulup ölür şimdi umutlar
Hayat ki, iki yüzlü bir somurtkan
Ve bilmelisin ki,
Kim kendisine erişirse, yalnızlıkla kendini soyutlar.
Yalnızlık, tek yaşamak mıdır?
Yaşam ve ölüm, bir kartın iki yüzü.
Bir bıçak, adı ölümsüzlük keserken kartları
Ölümsüzlüğün kendisi fanidir.
Bu yüzden, ölümsüzlük için ölmeli ömürlü insan
Çünkü bir daha ölmez ölüler.
Ki görmüştüm bir dar ağacının altında bir tabure
Her şeyden uzak bir zamanın içinde.
Kana susarcasına susmak bir nevi aldırmazlık,
Gönlü hoş eyler iki duygunun oynadığı bu eğlence.
Kapanmadan perde, çok şey anlatmak istedi.
Ama hiçbir şey anlatmadı.
Yazıverilirken bir kağıt, bir kalem avcunda
Kırılıverince idam edildi dar ağacı.
"
- kaan eskici
