bir gün kapanacaksa tüm kapılar, karanlık olacaksa her taraf, yaşamın sonunda ölüm olacaksa.. yaşam sadece bir şakadır. ölmek için yaşıyorsa ölümü hak edecek kadar temiz yaşamalı insan. hayattı kirli manevralarla geçirdiyse, her türlü yolu mübah gördüyse ölmeyi becermedi demektir.
O kadar çok şey dönüyorki aklımda çoğunu hatırlamıyorum. Tek hatırladığım şey ölmeyi istemem. Ölmeyi istiyorum ama ölümümün de sebebi olmalı diyede kendimi düşünmeden alamıyorum. Ne bileyim arı soksa zehirlenip ölsem, ranzadan düşsem kafayı yere çarpıp beyin kanamasından ölsem, yada yol kenarında yürürken arkamdan araba gelip çarpsa... Kazara ölmeyi istediğim için kendimi öldürmeye bile cesaretimin olmadığını anlıyorum. Bu durum beni daha da kötü yapıyor. Birkaç ay öncesine kadar bu durumlarda savaşmayı yeğliyordum neden bu haldeyim, nasıl çözerim,acaba ne yapsam düzelirim? Şimdi oda yok. Zaten şuan içinde bulunduğum ruh halinin sebebide bu muhtemelen. Koca bir hayat böyle hayalet gibi yaşayarak geçer mi?
