şu an yaşadığımız sistemin bir parçası olmak. 8 saat uyku, 8 saat çalışma ve 8 saat dinlenme/ihtiyaçlarını karşılama gibi monoton bir döngünün parçasıyız, bunu yapmamızın tek nedeni de yapmama koşulunda yaşayamayacağımızın farkında olmamız. aslında hiç de mantıklı değil ama sorgulamıyoruz ya da sorgulayamıyoruz. sorguluyorsak bile değiştiremiyoruz. bu dünyanın içine doğduk, bu sistemde büyüdük ve başka bir dünyanın mümkünatına inancımızı yitirmek zorunda bırakıldık.
olay gerçek olup, bazı kişi isimleri değiştirilmiş ve bazıları belirtilmemiştir.
kanser sebebiyle yeterli imkanlar olmadığı için devlet hastanesine yatırılan bir yaşlı amca. kanser oldukça ilerlemiş ancak kendisine söylenmiyor, hala kurtulabileceğine inanmış. tek ihtiyacı olan iyi bir bakım.
devlet hastanesinde doktorların ilgisi sınırlı, hasta amca yaklaşımdan pek memnun değil. ara ara kalkıp dolaşıyor hastane koridorunda, diğer hastalar ile sohbet ediyor, vakit geçiriyor.
bir kaç gün sonra bu amcamız ile doktorlar daha çok ilgilenmeye başlıyor hatta baş hekim ziyaretine geliyor, halini hatırını soruyor. kendisi ile alışık olduğumuzdan daha sık ilgileniliyor, daha güzel ve manzaralı bir odaya transfer oluyor, sık sık doktorlar yanına uğruyor.
akrabaları bu duruma anlam veremiyor ama bir yandan bu şekilde ilgilenilmesinden oldukça memnunlar. hatta herkeste belki kurtulur diye bir umut ışığı belirmiş durumda.
birkaç hafta içerisinde amca hakkında rahmetine kavuşuyor.
baş hekim yakınlarına taziye mesajları veriyor ve teselli ediyor. daha sonra gayet güçlü duran oğullarından birinin yanına giderek, hikmet paşaya selamını iletmesini, en kısa süre içerisinde kendisini beklediğini söylüyor, çocuğun cep telefonunu kaydedip kendi numarasını veriyor.
oğul şaşkın şaşkın dinliyor baş hekimi, kekeleyerek tamam diyor. soruyor etrafa kim bu hikmet paşa diye, tabi tanıyan yok.
birkaç hafta sonra baş hekim cep telefonunda arıyor ve paşanın kendisine uğramadığını, mutlaka görüşmek istediğini söylüyor. Evlat iyice şaşkın durumda baş hekime bu hikmet paşayı nereden tanıdığını soruyor.
baş hekim anlatmaya başlıyor. amca hastaneye geldikten bir süre sonra hikmet paşanın kendisini aradığını, hastanın çok yakını olduğunu ve kendisine iyi bakılmasını tembih ettiğini söylüyor. kendisini en kısa zamanda ziyaret edeceğini belirterek siyasi ve askeri çevresi ile kendisine pek çok yardımda bulunacağını ve imkan sağlayacağını vaat ediyor.
amcamızın oğlu hikmet paşaya ulaşmaya çalışacağını söyleyip telefonu kapatıyor. babasının kendisini ücretsiz bir şekilde kayıt ettirmek için okul müdürünü arayıp vali gibi konuşması aklına geliyor. gülümsüyor ve telefon hattını değiştiriyor.
insan istese de istemese de olası bir tehlike durumunda beyin otomatik olarak hayatta kalma içgüdüsünü tetikler. hormonlar ve vücut salgıları olağanüstü hal durumuna geçerler. hayatta kalma içgüdüsü tetiklenmiş bir insan normal halinden 2-3 kat daha güçlü olabilir veya daha hızlı koşabilir. asla yapamam dediği şeyleri kırk yıllık üstadıymış gibi yapabilir. vücudun kendi kendini koruma mekanizması için hazırkıta bekletilen kapsüllerin kırılması doping etkisi yaratır. buna en basit örnek 250 kiloluk top mermisini tarihte görülmemiş bir tutuş biçimiyle namluya süren, savaştan sonra gel kaldır dediklerinde yerinden oynatamayan seyit onbaşı gösterilebilir.
kendinizi uyuşuk, halsiz hissettiğinizde; bir maça çıkarken, kavga edecekken vs. bir arkadaşınızdan size tokat atmasını isteyin. bu sizin hayatta kalma içgüdünüzü kısmen tetikleyecektir.
gün gelirde vahşi doğada aslanlarla pençeleşmek zorunda kalırsanız hiç merak etmeyin, hayatta kalma içgüdünüz size ayı kuvveti verecektir. tek yapmanız gereken bunu zekanızla birleştirmektir.
beyniniz gerçekten ölümüze yol açacak bir tehlike sezdiğinde veya canınız çok yandığında bu mekanizmayı öyle bir tetikler ki, o zamana kadar ne kadar birikim yapmışsa ne kadar enerji depolamışsa hepsini bir saniyede açığa çıkartır. kısaca tüm kozlarını oynar.
en akıl almaz şeylerden, en gayr ı ahlaki olanına varana dek bir çok marjinal davranışı kapsar.
kanser olduğunuzu ve tahminen 5 ay sonra öleceğinizi yüzünüze söyleseler kendinizi kurtarmak için neler yapardınız? neler yapmazdınız ki?
ölümünüze fantastik bir çare bulmuş olalım; şayet meksikalı uyuşturucu kartellerine katılıp motorlu testere ile kafa kesmeniz istense ve bu hazzın sizi ölümden kurtaracağını söyleseler tüm dünyaya ve insanlara ağaç muamelesi yapıp en mazlumları bile yok edebilirdiniz.
bu fantastik kurtulma çareleri çeşitli şekillerde çoğaltılabilir.
gelmemiz gereken konu, ölüme karşı metanetli davrandığını düşünen insanların birer yalancı olduğudur. hem de tüm insanların.
hayat değil ama ölüm size her şeyi yaptırabilir...
