yetmislerin sonlarindan 1985 yilina kadar, her yilin 26 mart'inda kutlanan gun. rumelihisari'ndaki avci lokantasi'nda, turgut uyar, edip cansever, can yucel, cemal sureya, tomris uyar ve daha bir suru edebiyatci tarafindan icerek, gulerek, muhabbet ederek, siir okuyarak kutlanirdi.
rivayet odur ki, edebiyatcilar, esleri, sevgilileri ve dostlariyla, mudavimlerin yemek yeme surelerini bile ezbere bilen garson erol'un namiyla, burada bulusmusken, masadaki destina isimli bir hanimefendi, vucudunda dolanan bir ignenin kalbine batmasi beklentisiyle yasadigini anlatir. bunun uzerine turgut uyar raki sisesini imzalar, sonra dostlarina imzalatir ve der ki, "seneye bunu hep birlikte icecegiz." gercekten de ertesi sene destina hanim da onlarla beraberdir masada.
o gunden sonra bu bir gelenek olur, her sene olmemek adina sozlesip ayrilirlar ve iclerindeki en umutsuz, en uzgun olana da raki sisesini saklama gorevi verilir, ki bir yil daha yasama nedeni olsun diye. 22 agustos 1985'te sozune uymayan turgut uyar cekip gidince bir daha kutlanmaz, unutulur.
sol taraf, onden arkaya, ikinci siradaki garson Erol bey -basta oturan beyefendiyi hayri turgut bey tanimiyomus-, Can Yucel, Salim sengil, Edip Cansever, Tomris Uyar, Muhtesem Sunter.
26 mart'ta kutlanılan ve devam ettirilen şiirden, şairden derlenen bir gün. Dünü ve yarını olmamasıdır bu günün güzelliği. Kimin kutladığının, katıldığının önemi de yoktur. Önemli olan şiirle, umutla, insanlıkla iştirak etmektir. Turgut uyar'ın vefatından sonra o güzel insanların tümü bir daha bir araya gelmediler ama her kitaplıkta bir "ölmeme günü" dolaylı yoldan kutlanmaktadır.
Turgut Uyar ile Edip Canseverin başını çektiği bir ölmeme günü grubu oluşturulmuş ve her yılın 26 Martında Rumeli Hisarı üstünde bir meyhanede toplanıp edebiyatın, siyasetin ve gündelik yaşamın üzerine bol içkili sohbetler edilirdi. Sloganları ise: Rakı içtiğin gün ölemezsin!
Bu grubun ve sloganın oluşma nedeni de şöyle anlatılır:
ilk toplandıkları akşam, tam da sohbetin ortasındayken bir kadın gelir masalarına. Vücudunda bir iğne olduğundan söz eder ve bu iğnenin her an kalbine gitmesinden korktuğunu anlatır. Çok yakında ölebilirmiş bu yüzden masadakilerden kendisinde bir hatıra kalmasını ister. Bunun üzerine Turgut Uyar, Eroldan dolu bir rakı şişesi ister. Masadakilerin hepsi şişeyi imzalar ve gelecek yıl aynı tarihte aynı mekânda ölmemek üzere yeniden toplanıp rakı içileceğinin sözünü vererek kadını gönderirler. Böylelikle geleneksel hale gelen bu toplantılar en son 26 Mart 1985de yapılır. Çünkü aynı yılın Ağustos ayında Turgut Uyar verdiği sözü tutamaz ve sonsuzluğa doğru yürür.
En son 26 Mart 1985 yılında kutlanan, 22 Ağustos 1985 yılında Turgut uyar'ın ölümüyle kutlanmasından vazgeçilen gündür.
ta ki 2014 yılının Mart ayına kadar. Nihat sırdar'ın çabalarıyla tekrar organize edilen günün hatırası olarak imzalanan tabak ki aslolan rakı şişesidir ender uslu'ya emanet edilmiştir.
mottosu da;
direneceksin, inadına yaşayacaksın ve ölmediğin her gün kendini kutlayacaksın' dır.
Adsız, sansız düşünmelerdir benim düşünmelerim. Daha çok renge benzerler. iç karartıcılarla iç açıcılar yan yanadır. Bazı bir kanarya sarısıdır geliverirdi. içim hızlanır uçardım oradan oraya. iyiye benzettiğim her şeyin bana da olması için çok dua ettim, çok istedim.
