ölüm...
bedenin iğne deliğinden geçercesine acı çekmesi, bazen dipdiri bazense cansız bedenin toprağı mekan edinmesi...
ölüm...
kara toprağın elimizden çekip aldığı koca bir beden ya da elimizden almaya bile fırsat vermeden bizi çektiği ıssız ve sonsuz uçurum.
Simdi bu entryi gören of bi ergen daha diyecek biliyorum. Ama arkasinda hic güzel bisey birakamayacak, dostları olmayan, hayattan beklentisi olmayan, hic doğru düzgün sevmemis ve sevilmemiş, pek bisey umrunda olmayan, gelecek planı olmayan, hayal kurmayan ve kurduğu hayalleri hep eksik olan biri gerçekten ölmeyi bekler. Hatta her ölen insanın arkasından keske ben ölseydim onun hayalleri vardı der. Üzülür, bi kez daha sırasını bekler. Umarım en kısa zamanda sıra ona da gelir.
Ne agitlar yakildi, ne insanlar götürdü. Peygamberler, krallar, sultanlar, evliyalar farketmeden herkese ugradi, bir bir aldi götürdü. Kimse cozemedi sirrini, cozenler birtek onu tadanlar oldu ki onlarin da anlatacak zamani kalmamisti. Ölüm öyle bir sey ki yaşamin karsiti gibi görünmesine ragmen yaşamin her saniyesinde vardir. Yaşam başli başina ölüme methiyedir. Ölüm ardindan binlerce hikaye,sarki ve roman birakmistir ama asla engellenmemistir. Bu aksam bu saatte lanet olasi ölümden bahsederken, lanet olasi osorok beyinlilerin yuzunden ölmüs olan herkes icin agliyorum. Irak, iran, suriye, lubnan, turkiye, azerbaycan, ermenistan, kurdistan,cin, tum afrika kitasi, kore akliniza nere gelirse gelsin her yerde milyonlarca insan, kafasi bir romani anlayamayacak kadar gelismemis vicdani kör, yillarca uydurulmus kahramanlik hikayeleriyle buyutulmus, sevgi yoksunu iki yuzlu, bagnaz insanlarin hirslari ugruna ölüyorlar ve biz ise siranin bize gelmesini bekliyoruz. Varsa eger adalet denen meret, umudum odur ki isini bu dunyada görsün sebep kimse onu bu dunyada yakalasin.
Asıl bayram günüm o gündür. inşallah iffetim ve imanım ile o güne ulaşabilirim.
Al-i imran 185.Ayet: Her canlı ölümü tadacaktır. Ve ancak kıyamet günü yaptıklarınızın karşılığı size tastamam verilecektir. Kim cehennemden uzaklaştırılıp cennete konursa o, gerçekten kurtuluşa ermiştir. Bu dünya hayatı ise aldatma metâından başka bir şey değildir.
******
Onlar, kendi elleriyle önceden yaptıkları işler (günah ve isyanları) sebebiyle hiç bir zaman ölümü temenni etmeyeceklerdir. Allah zalimleri iyi bilir.
(Sure No:2 Bakara Ayet No :95)
uzun bir yolculuğun başlangıcı, ölüm bir son değil bir başlangıç, yaşadığınız her olayın ciddiyetini size anlatacak eylem anlayacağız o gün keşke gitmeden anlasak.
bazıları için çok korkunç bazıları içinse bir kurtuluş. ama sevimsiz bir olgu olduğunu hiçbirimiz reddedemeyiz herhalde. sabah sabah bir arkadaşımın attığı tweet ile aklıma geldi yine. arkadaşım demiş ki: "garip değil mi, bir gün ölmek için her gün yaşıyoruz." niye bilmiyorum, okuyunca acayip sinirim bozuldu. böylesine ciddi bir duruma bu kadar kaderci refleksler gösterilmesi insanın potansiyeline ve yaşam arzusuna yönelik bir hakaret çünkü. belki ölümsüz olamayacağız, belki ufkumuzun yarı tanrıymışçasına açıldığı evrimsel bir süreci göremeyeceğiz ama tüm bunların gerçekleşebileceğine inanmakta da herhangi bir zarar yok. bizi bugünlere getiren atalarımızın bitmek bilmeyen yaşam tutkusu ve direnciydi. geldiğimiz bu noktada onlardan çok daha fazla şey biliyor ve hayal ediyoruz. öyleyse onların yaptığından daha fazlası için uğraşmak boynumuzun borcu. neslimizin ölüm ve yaşama yahut zamana hükmettiği bir evren düşüncesinin varlığı bile yeter. umarım insanoğlu küçük hesaplar yapmayı bırakıp küresel bir ortak akıl sürecine girer en kısa zamanda. evren ve ölümdeki gizi çözmek, birkaç milyar varil petrolden, toprak parçalarından vs. daha önemli olsa gerek. bu bilinç bir gün muhakkak oluşacak. umarım sancısız ve maliyeti düşük olur.
bir dost veya akraban yaşamdan azade olduğunda, ölümün hakikaten yenilgiye uğratılması gereken bir düşman olduğunu anlıyorsun. belki fazla romantiğim, hayalperestim fakat ümitsiz değilim. boşuna mı cem baba "ben feleğin tekerine çomak sokarım!" dediğinde haykırarak eşlik ettik? asla tabii ki. bizi var eden veya edenler her neyse, bulmacanın içine ipuçları yerleştirmiş gibi. ve biz, bir gün muhakkak çözeceğiz.
evrenin sonu ile alakalı dini öğretilerde bahsedilen senaryolar veya insan aklının ürettiği komplo teorilerinin hiçbiri evreni, varoluşu anlayamadan yok olmak düşüncesi kadar korkunç değil. insanoğlunun boyunu aşabilecek bir savaştan bahsediyoruz burada ama perişanca yenilsek dahi düşmanımız tıpkı bizim gibi, etten ve kemikten olmayacak. bu yeterli bir neden sanırım.
kozmik yaşam perspektifinin kimlik, dil veya milletimiz gibi doğumla birlikte üzerimize yapışan ayrıştırıcı, sığ kavramların çok ötesinde olduğunu düşünen tüm romantiklere, tutkulu soydaşlarıma selam olsun.
özetle: bir gün ölmek için değil, onu yenmek için yaşıyoruz. ölümü yenmek için yaşamaya değer. hatta ölmeye bile.
Nasıl bir şey oldugunu bu yaşıma kadar bilmediğim tek şey. Az çok bir çok konuda bilirsiniz ama ölmek Allah'a ulaşmak sevgiliye artık olmanız gereken yere varmak farklı bir duygu. ..
O gün normal şekilde uyudum sonra kalktım namazı filan kıldım geri uyudum saat dokuz on civarı ruyadam mustafa kemal den başlayın turistler ile ingilizce konuşmaya kadar devam etti. Ailem filan var ama ulaşamıyorum telefon şarjı bitmiş hiçbir şey yok ankesorlu telefon buldum o da calışmıyor. Artık böyle sıkıldım para yok ailem işten çıkmış filan artık her şey üstü gelirken dedim bu böyle olmaz bu bir rüya kendimi öyle bir zorladı ki çıkamıyorum rüya ama çıkmıyor dedim Noluyor e son taktiği kullanfim bağırdım birden kick yemiş irc useri gibi çıktım etraf bembeyaz hersey gözümün önünde beyaz ışık gözümu açamıyorum dedim öldüm çünkü hiç bir şey yapamıyorum gözümde beyazlık başka bir şey yok. Tamam dedik öldüm bir an herseyi düşündüm hersey artık diğer Dünya ile alakam yoktu bitti bitmişti yani artık geriye bir harf bile birakmazsiniz. Her bitmişti o heyecanlı yaşam o sıkıntılı günler her şey bitmişti. Bir anda ikinci kick yedim. Gözlerimi bir açtım odanin ici sanki nurla kapli beyaz bir örtü var hafif. Dedim çok şükür çok şükür. O his anlatılmaz. Evet ölmekten geri gelmek bambaşka bir şey. ..
Bilinmezliktir. Her din oteki alemle ilgili birseyler anlatir ancak insan aklinda bu fiilin sonuclari hep bilinmezliktir. Bir gun hepimiz bununla sonuclanacagiz ve ben en cok artik kahvalti yapamayacagim icin uzuluyorum. Ne zaman geleceksen gel ancak cok canimi yakma.
