bazen benimde aklımdan geçer bu düşünce ama bence sadece şımarıklıktır. insan canı o kadar tatlı ki. bakın bir örnek vereyim. geçenlerde midemde olan bir problemden sebep kalbim sıkışmaya başladı. sol kolumda uyuşmaya başlayınca aldı beni bir korku. lan ölüyor muyum yoksa diye nasıl korktuğumu anlatamam. gecenin 2 sinde siyami erseğe gittim amk. neyse ki gazla ilgili bir mevzuymuş da rahatladım. can kıymetli dostlar, tehlikeye girince anlıyorsunuz.
Depresyoda görülen duygudur. Fakat ölmek bi çözüm değildir. Aksine acizliktir, korkaklıktır. Hayatımız boyunca dertler, şikayetlemeler olucak. Hayatın düzeni böyle. Bizim burda "Siyahı bilmeyen beyazı tanımaz" derler. Acı ve sıkıntı olması lazım ki mutluluğun ve huzurun ne demek olduğunu bilesin. Ayrıca hep mutlu olursan, hayalini kuracak neyin kalır ki? Bu yüzden güçlü olmak ve sıkıntılara karşı sabretmek gerek. Sabrın sonu selamettir.
