ölmedim, delirmedim
suyun debisinin peşindeyim
bir dönencenin temennisine ilgisizce yengecim
epeyce ukte genze doğru devirebilse nefesimi
endişe etmediğim o günlerin birindeyim gibi
et kemik gibi
ellerindeki segmenti
lime lime etti gökyüzünde bir yıldız
muktedir o dilde ederlezi yeşille yıkıldı
kıvılcım eksilirse cehennemden
şüphelerimin silüetinden bir portreyle
yüzüm kesinlikle sıkıntı olurdu resmine
ve renklere ve kıdemsizlere
ölmedim, delirmedim
dedim, sesim kısıldı gizlice
tellere bi' not ilişti
gözünün önüne denk gelirse eğer
beş buçuk senede çok değiştim,
teslim edilen uçurum gereksiz
çoğumuz gereksiz
soyumuz gereksiz/şerefsiz
kırmızı
kente sürgün beynin kutup yıldızı
çoğumuz gereksiz
soyumuz gereksiz
ölme, delirme
oluru mümkün her öykünün içine sıç
sıfırı dizginle buruşmuş ellerinle
dengedeysen üzül
çünkü bu yerküre
düşenin dostu değil, zıttı değil
kimliğin yok kesinlikle
ölme, delirme
üsturuplu dehşetin en müthiş soykırımını
henüz görmedin bile
eküride tütüne doymuş bir ciğer
hırçın kriptonun şifresiyle ele geçirdiğin
kudretinle gel
georges perec'in uyuyan adam romanındaki 'ölmedin, delirmedin' dizesinden ilham alınmış parça. zaten ağaçkakan'a baktığımızda georges perec'ten çok ilham aldığı görülmektedir.
