elim ayağım titriyor. önceden 2 şey, hoş karşılanmazdı;
1) anket başlık açmak
2) istiklale hafta sonları kravatsız inmek.
gel gelelim artık modern zamanlardayız ve mahalle baskısını çok şaapmıcaz. evet azizim, yazarların ölmeden önce yapmak istediği şeyi merak ettim ve bilirsin ki insanın başına ne gelirse meraktan gelir. ufak bir ricam, belki bi nebze kaprisim olacak yalnız. öyle dümdüz, fazlaca sığ maddeleme işine girmeyin. güzel güzel yazın, biliyorum zeki, hayal gücü yüksek, donanımlı tiplersiniz. here we go!
yükseklik fobim var aşırı, ikinci katın balkonundan bakamam, saçma sapan bi aşağı düşme isteği/korkusu basar bünyemi. filmlerde bile çatı sahnelerinde başım döner, king kong'u seyredemedim bu yüzden, korku filmi gibi gözlerimi kapayarak, koltuğu mıncıklayarak bakabildim son kısma. neyse efenim, dediler ki üstüne git korkunun yenersin. ben de tüm basamakları atlayarak bungy jumpinge geldim. çıktım çıkmasına ama kavga gürültü gırla. neyse atladım. bir saniye bile açamadım gözlerimi. %89,9 ölecem dedim ama... neyse ölmedim gördüğünüz üzre. ancak korkum katlandı.
mevzuya gelecek olursak ölmeden önce hatta hemen önce, yamaç paraşütü yapmak isterim en çok. normal bir insanın salgılayacagı adrenalin midir nedir, bende en az 10 misli olur. kalp krizi gecirmezsem heyecanda nirvana yaparım heralde. ama öyle kısa tur değil, saatlerce sürecek...
ikinci istek, şöyle uzun bi süre insanlardan uzak yalnız başıma kalmak. yanımda bissürü boya, tuval olsun, takılayım öyle bi başıma. çok değil bi kaç ay.
çocuklarımın büyüyüp ayakta durmalarini gorebileyim isterim, ölmeden önce bunu görmeliyim mutlaka.
10 şey, cok denmiş aga. bu yaşıma kadar gelip yapamadığım hala 10 sey varsa, boşa yaşamışım zaten.
