yalan sevgili dostlar. ölenle bal gibi de ölünüyor.
ölenle çocukluğunuz ölüyor bazen, ölenle gençliğiniz ölüyor. Ölenle ölüyorsunuz da kimse bilmiyor.
Akşama ne yemek var diye sorduğunuz öldü mü hiç sizin? Zili çaldığınızda kapıyı açanınız?
Eve geç kalınca kızanınız öldü mü? iç de çayını doldurayım diyeniniz?
Çocukluğunuz, genç kızlığınız öldü mü? Ve hatta bebekliğiniz. Siz artık eski fotoğraflara bakmaya korkar oldunuz mu?
Hiç cami minaresinden sevdiğinizin adını duydunuz mu peki?
ölenle ölünüp ölünmeyeceğini nereden bileceksiniz o zaman?
Sizin eviniz dolup taştı mı insanlarla?
Annem kalk da bak misafirlerine, sen olsan bir sürü hazırlık yapardın, yorardın kendini dediniz mi boş odalara?
Ve en kötüsü de bir daha giyemeyeceği pijamalarını, üşüyünce sırtına aldığı hırkasını koydunuz mu dolaplara? Soğuk kış gününde üşüyeceğini düşünüp ağladınız mı koşup da mezarında?
bahçe nar olanda gel diyor türküde. Bahçemizdeki nar ağacı çiçek açtı annem, gelecek misin bilmem?
