yanlıştır. zira gerçekten ölenle ölünmemektedir. ölünmemelidir de zaten. ölen kişi yerine de iki kişilik yaşamak gerekir hayatı. hele ölen canınızın parçası, hayallerinizin başrol oyuncusu ise. bütün hayallerinizi gerçekleştirmelisinizdir. tek başınıza, ölüme inat.
ismail abi : bak tut kolunu böyle. mecnun: abi bi sakatlık çıkmasın. ismail abi : tut be olum. bak benim amcama oldu aynısı amcama yaptm böyle. mecnun : e noldu sonuç ? ismail abi : ölenle ölünmüyo mecnun. hayat devam ediyo.
tam olarak ölünmese de, eğer ölen kişi anne baba kardeş ya da aşık olunan biriyse, aklınızın kalbinizin umutlarınızın bir kısmını gömersiniz, ömrünüzün geri kalanını bazı yerleriniz felçli olarak devam edersiniz, ama yaşarsınız, buna yaşamak ne kadar denirse artık.
Yanlış bir şey. intihar etmediği sürece kimse ölenle ölmez. Ölene üzülünebilir ama sürekli ölene üzülmemek lazım bence. Biz ölürsek arkamızdakiler, arkamızdakiler ölürse onların arkasındakiler üzülebilir ama bu da birbirini tekrarlar. Kısır döngü gibi bir şey olur. Bencil olmamak lazım bu hayatta ama benim hayat felsefem sürekli üzülerek yaşamamak. insan mutlu olmayı hak eder. insan ölünce zaten öldüğünü ya anlayamaz ya da alem-i berzah'a gider islam'a göre. Ölmemek için tedbir almalıyız tabii orası ayrı.
