Herkesin kötü olduğunu bilmekten kaynaklanan durum. Ölen katile, hırsıza, tecavüzcüye üzülmez kimse. Ancak benim için iş daha ileri boyutta. Ben hayvanlara kötü davrananların ve imkanı varken yardım etmeyenlerin, insanları çekiştirenlerin, arkasından konuşanların, tipiyle yargılayanların, dalga geçenlerin, insanlara yukarıdan bakanların, paraya tapanların ve yere tükürenlerin de ölümüne üzülmemek gerektiğine inanıyorum. Ve çoğu insan bu kategorilerden en az birine mutlaka dahil olur. Dolayısıyla kimin ölümü üzer beni? Ailemin ve hayvanların ölümü.
Daha doğrusu üzülememektir. Deniyorum ama olmuyor. Hatta bazen gıpta bile ediyorum. Onları şanslı addediyor, üzülmek yerine aksine mutlu da oluyorum.
Bence doğum daha üzücü. Yok olmak var olmaktan daha iyidir belki de, kim bilir.
şehitler eğer kendi istek ve arzularıyla ölmüşlerse üzülmediğimdir ancak ailelerine yazık. onun dışında bir insan öldüğü zaman o insanı sevdiği için üzülebilir. o insanın gelmesini ister. kuşumuz kaçtı diye bile hüzünleniyorum arada.
