ölen genç birinin arkasından üzülmek ile karıştırılmaması gereken eylemdir. insan olan insan ölüm haberlerine ani bir refleks dahi olsa üzülür. hele hele bu ölen kişinin yüzünü görmesen dahi genç olduğunu öğrenmek üzüntüyü arttırabilir. kim bilir belki kişi ruhunu rahatlatmak için üzülür.belki kendisini onun yerine koyduğundan da üzülebilir. hastane önünde bir yakınını kaybedenlerin feryatlarını duyunca da üzülür o insan. çünkü insandır o insan.
insani bir durum olduğu için kimilerinin ''marjinalim abi ben ölünün arkasından ağlamam, ağlayana da iyi gözle bakmam'' tepkisini gösterererk evrimdeki konumunu belirttiği durum.
(bkz: sizin gibi gençleri cenazelerde görmek isteriz) demek isterim ama vicdanıma sığmaz. birileri mutsuzsa, ben de mutsuz olurum. paylaşmak denilen fiil tam olarak bu şekerim. tanımadığın birinin hayatını yitirmesine üzülmekten ve hatta ağlamaktan daha anormal olanı üzülene ve hatta ağlayana anormal insanlarmış gibi davranmak.
insanoğlu ölenin arkasından ağlarken ne yapacak orlarda garibim bir başına çok üzülüyorum ben bu adama ya da kadına diye ağlamaz; kendine ağlar, ben onsuz ne bal yiyeceğim diye ağlar. Bu kadar da bencildir...
