insanlığa yararlı işler yapmak sevaptır. parazitleri ortadan kaldırmak tabiki sevindiricidir. insan haklarına *ıçtırmayın şimdi, tek hücreliler ne zamandır insan. sevineceğiz tabiki gerekirse zil takıp oynayacağız, gebersin pislikler fena mı ?.
evdeki fareyi öldürüp üzülmemekle eş değerdir. fare bir parazit sayılabilir. evinize camdan bacadan kanalizasyondan yani sınır noktalarınızdan girer (ırak sınırı gibi), evde ne varsa talan eder, pisler, onu etrafa saçtığı boklarından tanırsınız (kepenk kapattırıp, şehri talan edenler gibi), evdeki erzakları yani kaynaklarınızı acımasızca tüketirler (pkk yla mücadelede ayrılan bütçeye benzer bu) ve siz sıfatı iğrenç kendisi iğrenç bu yaratıktan ve zararlarından kurtulmak için öldürmek zorunda kalırsınız. üzülmek? belki tiksinmek.. sonuçta iğrenç bir şeye müdahale ediyorsunuz. olay budur.
(bkz: eceli gelen köpek cami duvarına işermiş) misali askere gel beni öldür diyen onlar. bu yüzden insanın kendi eliyle yaptığına üzülmek mantıksızdır. tek yapılması gereken allah affetsin diyip gerçekten canı yananlara dualar etmek ve acılarını paylaşmaktır.
aldıkları canlar en cabası o konuya girmeyelim. şimdi ana avrat küfredeceğim.
onlar ne istiyor 20 yaşındaki tek suçları asker olmak olan çocuklardan. üstelik profesyonel bile değiller. yiyorsa sadece muazzaf subaylarla kapışsınlar ya.
pkk mensuplarının "insan" sıfatına uymadıklarından dolayı yadırganmaması gerekendir. hümanizm bokuna bir pkk lı ile bir türk askerini insani değerler adına bile olsa eşitlemeye çalışmak ahmaklıktır.
türk askerleri keyfine insana kıymamaktadır ama pkklılar 30 yıldır sayısız ocağı söndürmüştür. bazı insanlar ise hala humanizm, insanlık nerde kaldı diye saçmalamaktadır. üzücü olan da budur.
"insan" kelimesinin merkezinin uzaklarında bulunan kişi eylemi.
esasında pkk militanlarının ölümlerinden bahsederek olayı örneklemek siyasi bir ideoloji yansıması olarak görülebilir fakat böyle bir şey söz konusu değil. vurgulanmak istenilen kavramın net bir şekilde ortaya çıkması içindir bu pkk örneği.
iyi veya kötü bir şekilde hayatını kaybeden bir insanın ölümüne üzülmenin tarifini yapıp bu ölüm acısını kıyaslamaya sokup sınıflandırmayacağım. aklımı meşgul eden bir insanın ölümüne sevinilmesinin ne kadar vahşice olduğundan ziyade hayata baktığı ve esiri olduğu bakış açısını içselleştiren ülkem insanın beyaz rengi net bir şekilde görürken siyah renge kulak asmaması ya da tam tersi. eğer bir insanın ölümüne üzlüyorsanız bir şekilde taraf tutmanız saçmaca, aptalca.
pkk için zibilyon tane küfür edebilirsiniz her sabah güne başlarken. içinizdeki nefretin esiri olmanız merkezinde "insan" kavramını içeren bir hayattan fersah fersah uzaklaşmanız demektir.
