son zamanlarda böyle bir düşünce kapladı aklımı. yaklaştığını hissediyorum. ben bir depremde öleceğim enkazların arasından da cansız bedenim çıkacak.
sanırım bu yüzden Allah bütün bunları yaşamamı istedi ve beni daha çok kendine yaklaştırdı. o yüzden mi herkesi affetmem ve sevmem bilemedim ki.
kimse üzülmez de annemin ciğeri yanar o yüzden böyle ölmek istemiyorum. ama yaşamak dediğin de nedir ki imtihandan başka.
Böyle bişey var mı gerçekten.
Ölmeden önce bütün borclarini kapatan veya ölmeden bir hafta önce namaza başlayan insanları görünce ve bunlar o kadar yaşlı insanlar da değil.insan öleceğini hisseder mi acaba diye dusunduruyor.hissederse de etrafındakilere söyler mi.
ölen pek çok kişi bunu hisseder zaten, bir şekide bize anlatmaya çalışırlar ama biz bunu ancak onlar öldükten sonra anlarız.
bir garip olurlar, imalarda bulunurlar, sanki onlara o kadarını söylemeye izin veriyorlarmış gibi...
çok şükür henüz gerçek anlamda yaşamadığım bir his.
Kendimin değil ama yıllar önce halamın oğlunu rüyamda düğünün ortasında üzgün görmüştüm.rüya yorumunda ölüm yazıyordu ve bir gün sonra öldü.Benim için üzücü bir olaydı.Hatırladıkça üzülürüm çünkü çok genç yaşta öldü.
