Ölümü kafaya takarsak, panik atak ve anksiyeteye yakalanırız.
Ölüm korkusu adamı yer bitirir. Ölmekten beter eder.
O yüzden kafaya takmayalım, Anı yaşayalım
Birkaç gündür böyle boktan bir hisse kapıldım. Aklımdan saçma sapan düşünceler geçiyor, sevdiğim insanlara bakıp istemsiz ağlıyorum. içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor ama kendimi zorla kaldırıp “ölürsem eğer bari bu işi de bitirmiş olayım, yük olmasın kimseye.”diye düşünüp yapıyorum.
Ailenizde ölümcül hastalığa yakalanmış biri varsa aklınıza bile gelmeyecek hede. Bir tür şımarıklık. Zira çoğu geceler kendinizi onun için ağlarken bulursunuz.
