ülke çoğunuluğunun büyük hatasıdır. bu zamanın gençlerinin çok büyük yanılgısıdır. özellikle kendisi intihar falan ettiğinde arkadaşlarının şok olacağını sananlar var. ulan sizin o en yakın dost bildiğiniz kişi , siz ölünce karısının ona ''2 kg domates'' al sözünden dolayı belki cenazenize katılmayacak.
lise çağında sınıfın ortasında ölseniz tüm tenffüsleri beraber geçirdiğiniz insanların maksimum hakkınızda yapacağı konuşma bu ''aa mehmet ölmüş mü , neyse knk gel bir kantine inip karışık tost yaptırak''
samimi olmadıklarınız zaten , dersin geri kalanı boş olur diye sevinir.
hepsi göstermece cenazelerin kalabalıklarına bakmayın siz. umursadıkları yok. taziyede o bütün amcalar futbol , siyaset muhabbeti yapıyor. teyzeler oğullarının hangi okullarda okudukları hakkında falan konuşuyor , çocuklar pidenin ne zaman geleceğini karınlarının aç olduğunu söyleyerek annelerinin kazaklarını çekiştiriyor. arkanızdan tek ama tek gözyaşı dökecek olan kişi anneniz babanızdır. değerini bilmeniz gerekir. oraya adam gibi baksanız yıkık bir şekilde duran bir anneniz babanız , belkide kardeşleriniz olur. onlarda 2 gün ağlayacaklar hayatlarına devam edecekler.
buna. dünyada kimse tarafından umursanmıyorsunuz anlayın bunu artık. iş arkadaşlarınızın hiç biri ama hiç biri ölümünüze üzülmeyecek. belki ağır gelecek ama hiç bir arkadaşınız dostunuz ölümünüze üzülmeyecek , kuzen akraba falan bunları hiç dahil etmiyorum bile. hakkınızda yapılacak konuşmalar ''ay şu hasan emminin oğlumu ölmüş'' içindeki ses : kim ki lan bu ben niye hatırlamıyom''
dış sesi : aynen öyle nebahat , iyi insandı. Mekanı cennet olsun
iç sesi : banane , cehhenemde yanıyorsa yansın ne önemi var ?
hiç kimse sizin cennete girip girmeyeceğini umursamayacak. , hiç kimse , hiç kimse , hiç kimse...
tamamen yalnızsınız. bir insan ne kadar arkadaş çevresinde sosyal olursa gerçeklerden o kadar uzaklaşır.
+hakkınızı helal ediyormusunuz ? ''helal olsun ''
-ee gömün abicim hadi işimiz gücümüz var
