Bu kubbede, hoş bir seda bırakmamışsanız, unutulursunuz.
Yüreklere dokunmamışsanız, hafızalarda yer edecek olumlu özellikleriniz yoksa, bir insanın hayatında iz bırakamamışsanız, mesela gülümsetememişseniz sevdiklerinizi, iyi ki varsın dememişlerse, evet unutulursunuz.
Ara ara ulan harbiden be dedirten durumdur.
Arkadaşlar mantıklı bakarsak olaya şimdi dedemizin babasını bile bir çok kişi tanımıyordur.
Yani öldükten bir 100 yıl sonra bizi belki de dünyada ki hiç kimse hatırlamayacak. Tıpkı bundan önce ölen milyarlarca insan gibi.
Yok olup gideceğiz bu dünya üzerinden. San ki hiç yaşamamış gibi. San ki hiç yokmuşuz gibi.
Yaşarken de çok kez unutulmuştuk. Çok kez ölmüş, çok kez yaralanmış, çok kez yok olmak istemiştik. Şimdi ruhun ölümü bedenin ölümü ile tamamlanıyor. Bu bir yok oluş. Ucu görünmeyen bir tünele tek gidişlik bir bilet.
Bazı kötü günlerde ertesi güne uyanmamayı istemiştik. Sevdiklerimiz ellerimizden kayıp gittiğinde de beni de götür diye yalvardığımız oldu ellerimizi açıp allaha. Ama sıra bize gelince kaçacak delik ararız.
iki ay önce ilkokul arkadaşım öldü bir gece. Bugün kimse hatırlamıyor bile. işte biz de böyle bir hiçtik ve hiç olacağız. Dünyaya büyük bir sevgiyle geldik. Gün ışığı ve anne şefkati içinde. Oysa bir karanlıkla ve soğuklukla kaybolacağız. Tüm düşler, umutlar, sevdiklerimiz, anılarımız ve bu güzel bedenler için Ne acı.
en acı gerçeklerdendir,kalbin atıyorken şekil ve cool ayaklarına yatanlara kısa bir not, geberip gittikten sonra kimsenin umrunda olmıcaksın, geçtim hiç var olmamışsın gibi olcak.bu dünya ne şekil şuku insanlar gördüde isimleri aklımda değil.
