buzağı aranmaz buzağı doğulur. değil mi ya. yani bir öküzün altında buzağıdan başka ne arabilir. ata dedik bağrımıza bastık ama bu saçmalıkla bir son vermek gerek. rica edeceğim. dağılalım hep beraber. hop hop hop.
kadınların sık sık yaptığını gördüğüm hadisenin şairane(!) deyimi. şöyle ki:
diyelim ki sevgilisi çağrı bıraktı, hanım kız da aradı. çocuk meşgule düşürdüyse kız kendi kendine bir yaygara koparıyor önce. aklına 50 tane senaryo geliyor. öteki sevgilisini arayacaktı da, yanlışlıkla beni mi aradı? yanında annesi var diye yüzüme mi kapattı? başına bir şey mi geldi yoksa? bıdı bıdı mı, vıdı vıdı mı? falan falan... çocuk, patron geldi kapatmak zorunda kaldım dese de cevaptan tatmin olmuyor bir türlü. altından bir şeyler çıkarsa diye deşip duruyor.
diyelim ki çocuk güzelsin dedi: ama şuram şöyle, buram böyle. şöle olsa naıl olurdu? bunu böyle bıraksam ne derdin?
seni seviyorum dedi: yaşlanınca da sever misin? peki kilo alırsam? yok kel kalırsam? o da gidiyor öyle bir dolu...
sürekli bir samimiyeti sınama var! belki yenilen boynuzlardan güvensizlik birikiyor bünyede. belki de toplumun kadına direkt hissettiğini, düşündüğünü söyleme şansını pek tanımamasından dolayı; bastırıldığı için, erkeği de öyle sanıyor. kim bilir? sonuçta sosyolog değilim ama benim tespitim bu işte: erkekler daha düz, kadınlar her daim öküz altında buzağı arıyor.
iyi niyet taşımamak, olaylara art niyetle yaklaşmaktır. evet yaptıklarında bit yeniği aranacak insanlar vardır ama bunu ayırt edebilecek kadar büyü be kardeşim.
bayan kelimesi yerine dişi kelimesi kullanılınca bunu aşağılamak, ve saçma sapan yerlere götürmek olarak algılayan zihniyetler tarafından desteklenen özlü söz.
bu anlayışın giderilmesi için türk toplumu olarak (bkz: tdk)
