öylesine öksüzdür ki içinde bulunduğu beden bile bu ruhu tanımazlıktan gelir... elinden tutup yukarı çekeni yoktur; battıkça batar her batışında dibe daha çok yaklaştığını düşünerek sevinir. ne de olsa en dibin daha da aşağısı yoktur.
yalnız bırakılmış bir ruhtur o. yalnızlığını yalnızlığıyla paylaşmaktan bile aciz bir ruh. hiçkimsesizliğin kimsesizliğine aşıktır...
yine yalnızlıkla aldatıyorum seni.
ama gitmek istiyorsan git,
ben de bu gurur sende o vicdan oldukça,
ben; yalnız kalırım, bedenim ölü ruhum öksüz.
sen; zaten hiç benim olmamıştın ki...
