bu hayattaki en sinir olduğum şeylerden birisidir. Ben sana değer vermişim ve kitabımı okumana müsaade etmişim ama sen ne yapmışsın dış kapaklarını birbirine değmişmişsin tek elinle okuyunca daha mı iyi anlıyorsun ulan şebek. Sizden ricam eğer kitabı masaya vs. koymamissaniz iki elinizle kitabı tutun ard arda gelen sayfalar arasındaki aci 150 dereceyi aşmasın mümkünse. Kısaca adam olun.
üzer.
benim okumaya kıyamayıp sana ödünç verdlğim kitabı sen ne hadle bükersin.
bunu yapan kişilere ve ya yapma imkanı olan kişilere vermeden önce herkes söylesin. yine yapan cahil kalmayı hak eder.
bu gibi ihtimallerden dolayı kitaplarımı ödünç vermiyorum. ben okurken ellerim terlediğinde, sayfalar ıslanmasın diye el değiştirip elimi havluyla, mendille kurulayacak kadar hassasım, başkalarının bu özeni göstereceğine güvenemem.
Ben kitaplarımın hepsini tek tek çok seviyorum çünkü, okurken ben kıyamıyorum. Kitaplarımı paylaşmayı da sevmiyorum
Hele bir kitap var, ismini bile paylaşmayı sevmiyorum.
Alırım aynı kitabı, hediye ederim. Bu gayet makul bence, ama verdiğim kitaplar geri de gelmezken, ödünç alınan kitaplar yırtık sayfalarla gelirken benim moralim bozuluyor.
Çünkü kitap onu okuduğum dönemde hissettiklerim, düşündüklerimle aklımda kalıyor. Ve ben bi süre sonra o kitabı tekrar elime aldığımda o anki düşüncelerimi, anılarımı, her şeyimi başkasıyla paylaşmış gibi kötü hissediyorum. Benim sayfalarını çevirmeye kıyamadığım kitabı el adamı/kadını ne hale getirmiş diye üzülüyorum.
