attila ilhan'ın büyük yolların haydudu şiirinde anlattığı yıkıcı varlık. unutulmaz derin bir tasvir. halbuki flüt ruhu dinlendiren, coşturan bir şey iken ödlek olunca çekilmez ve yıkıcı oluyor. sinematografik attila ilhan şiirini sadece gözler önüne sermekle kalmıyor dahası kulaklarda çınlatıyor.*
--spoiler--
işte sımsıcak lejyoner sakalları içinde
margot'nun sigarillosuna ateş tutuyor
tersine dönük gözkapakları uykusuzluktan
kirli sarı bir gök birikmiş kadehinde
hiçbir kibriti bir seferde yakamıyor
asıl bu ödlek flüt bunu böyle yıkan
uykusuzluktan çok bu ödlek flüt
margot'nun çıplak gözlerindeki rom lekesi
dişlerindeki tebeşir beyazı açlık paletindeki karanlık
rimelindeki is ve dudak rujundaki kan
je hais les dimanches şarkısı juliette greco'nun
