Kimi zaman sevgililerin gövdesinden tutunarak döne döne koşuştuğu, kimi zaman dallarından dökülen yaprakları çatırdatıp yine gövdesine yaslanıp muhabbet eden insanları kucaklayan bir çınar ağacı olmak istemek.
Bir ağaç olmak istiyor insan. Hem de koskocaman kalın gövdeli rüzgar estiğinde ihtişamıyla gözleri sonuna kadar geren bir çınar ağacı. Kimse sevmedi beni insan olarak, belki öyle severler diye düşünüyor. Kalın gövdeme yaslar belki sevgililer sırtlarını ya da yaz gelince piknik yaparlar gölgemde der. Kış oldu mu yalnızlıkla ve bembeyaz karın altında temizlenmek ister. Fakat bu çınar ağacı hikayesi bahane. insan aslında yalnızca sevilmek ister.
