Ne kadar güçlü olursa olsun insanı üze üze bitiren arkadaşlardır. işleri düştükçe ararlar, sorarlar, mesaj atarlar. Ama bir süre geçtikten sonra dönüp baktığınızda aslında herbirinin sizi sadece arkadaşsız kalmamak için kullandığını görürsünüz. Buranın altını çizerek söylüyorum sevgili yazarlar; arkadaşsız kalmamak için.
Çoğu insan az arkadaş çevresiyle çok rahat edebilir, onlarla en uç biçimde yaşayabilir. Bu çıkar arkadaşlarının kalıcı olmadığını bilirsiniz ama az da olsa sevilmek ister insan. Bu basit ve olgunlaşmamış insanları takmazsınız, umursamazsınız ama yine de sevilmediğini bilmek içten içe bitirir sizi.
Seni öyle bir sırtından vurur ki darbenin kimden nerden geldiğini bile alamazsın. sonra aslında tek başına olduğunu anlarsın kendine yeni bir yol çizip sırtını herkese dönersin bir kez daha vurulmamak için.
