belirli sınavlar sonrası, çöp atılan yerlerde dağlar gibi kitaplar görürüz hani. sanki evin çocuğu oturmuş deli gibi ders çalışmış, test çözmüş de sınava girdikten sonra onlara gereksinimi kalmamış ve çöpe atmış gibi. ilk kez geçen sene bu kitap dağlarından birinin yanına gidip şöyle bir göz atmıştım. çeşit çeşit test kitapları, soru bankaları, konu anlatımlı dergiler, hiç açılmamış yaprak testler... hepsi de kalbim kadar temiz üstelik. hiç düşünmeden hepsini bir taksiye yükleyip evime getirdim. ve inanın ki koca bir dönemi de bir tane kaynak dahi satın almak zorunda kalmadan ve üstelik ihtiyacı olan öğrencilere bol bol dağıtarak geçirdim. bu çocuklar ders çalışır gibi yapıp ailesini mi kandırıyor nedir anlayamadım ama çöpte kitap görmek fena halde kanıma dokunan bir durum benim. isterse dünyanın en alakasız kitabı olsun onu oradan alır mutlaka kitaplığıma koyarım. az evvel de bir kitap dağı buldum ve eve taşıdım hatta. yakında, çöpe atılmış tertemiz kitaplardan bir sergi açacak hale geleceğim sanırım.
kitap bu yahu. kitap. bir gün mutlaka gerekir, işe yarar. hiç işe yaramasa bile onu çöpe nasıl atıyorlar aklım almıyor. millet herkesi ağa, paşa çocuğu mu sanıyor nedir? "arayan mevlasını da bulur belasını da." demişler. arayan, yoksunluk içindeki öğrenciyi de kolayca bulur demek oluyor bu...
