çöpçüler adamdır ya her sabah milletin kirlettiği sokakları temizliyorlar kimse evini bile temizlemezken babanla olan beni ilgilendirmez ama çöpçüler adamdır.
çöp insan entry'si..babasının meslegine kurban olsun çöp beyinli insan da denilebilir..koç un kapısından geçebiliyorsa babasının sayesindedir, ama koçu burslu kazandiginı iddaa ediyor..ne diyelim..
he he az ötede oyna da keyfimiz kaçmasın da denebilir..
Başlığı açan yazarın beyanını gerçek kabul ederek, düşünce üretmeye çabalayacağım.
Utanmakla biten bir cümle...
Utanç, bilebildiğim kadarıyla hicaptan sonraki duygu katmanıdır.
Utanmayı bilmek, ciddi duygu yoğunlaşması ve kendi düşündüğü veya yaptığı eylemi, öncelikle kınama yetisi isteyen içsel bir durumdur.
Sonuç olarak Cümle öznesi yazar, utanmayı bilmektedir.
Öyleyse?...
Yazar, neden utanmaktadır?
Belirttiği üzere, babasının mesleğinden...
Doğru anladıysam, babasının toplumsal konumundan (Veya türkçe konuşmayı abes sayanların deyişiyle sosyal statüsünden) utanç duymaktadır.
Babasının mesleği olan çöpçülük, aşağı konumda bir meslek kabul edilmiyor mu, yaşadığımız toplumda?
Öyleyse?...
kişinin, kendi özgür iradesiyle seçmediğinden utanması ya da gururlanması doğru değildir.
Birincisi, utanmayı bildiğini yazan birinin, babasının mesleğinden utanmasını anlayabilmiş değilim.
çöpçülük, kentsel yaşamda en yararlı, değerli meslektir ve kentli insan için en saygın meslek kabul edilmelidir, düşüncesindeyim.
o senin baban değil aslında.
seni vakti zamanında çöpten bulmuştur. o bulduğunda danalar yalıyormuş senin yüzünü
hemen almış seni üstündeki yamalı ceketine sarmış seni evine getirmiş
o gün bugun dür sen o evdesin iste. artık gerçeği öğrendin şimdi git fabricator gerçek babanı ara.
civciv yumurtadan çıkmış kabuğunu beğenmemiş. anan soğan, baban sarmısak, sen nerden çıktın be ıspanak ?
bir vezir hikayesi var bilmeyenler için anlatalım;
Babası oğlunun, iş bilmez ve gamsız hâline bakıp; “Sen adam olmazsın,” dermiş. Çocuk okumuş, devlet kapısına yamanmış, vezir olmuş. Uşaklarını göndertip babasını konağına çağırtmış: “Bak sen bana Adam olamazsın! Adam olamazsın.’ derdin ama ben vezir oldum” demiş.
Babası, oğlunun kıyafetlerini, belindeki kılıcı, şöyle bir süzdükten sonra; “Oğlum ben sana ‘adam olamazsın’ dedim, ‘vezir olamazsın’ demedim ki,” demiş. “Sen adam olsaydın, babanı ayağına getirtmez, kalkar kendin gelirdin.”
adam olan adam babasından utanmaz. isterse cumhurbaşkanı olsun. babandan utanmadığın ve gurur duyduğun gün adam olacaksın.
(bkz: git geber)
lan sözlük formatı uysa sana edilecek küfürleri bir düşün.
babadan utanmak ne lan?
adam senin için emek sarfediyor.
çalışıyor didiniyor.
sen ne halt ediyorsun?
gelmiş burada babandan utanıyorum diye enrty giriyorsun.
ben babanın yerinde olsam seni siktir ederim.
çünkü israfsın sadece.
arkadaşımın çöpçü babasından utandığım gerçeği ortadayken babamın çöpçü olduğunu düşünemiyorum bile. kardeşimi de bu sebeple cidden anlıyor ve başarısız bir babayla hayata 1-0 geride başlamanın acısına empati dahi kuramıyorum. umarım anneni de alıp kurtarırsın o sefil hayattan. koç üniversitesinden çıkıp gayet iyi paralar kazanırsın sonuçta.
Neden? Baban seni doyurmak icin insanlarin keyfi icin yere attigi copleri temizlemekle ugrasan bir insandan utanmak... Emekciler\isciler bunlarin hicbiri utanilacak insanlar degil...
ergenlikte herkese olabilen saçma sapan düşüncelerden sadece bir tanesi. beyin gelişimi ile mi alakalı acaba? sonra geçiyor. geçmemişse beyin cücük kalmıştır.
